Het Nederlandse roeien heeft van zich laten gelden als absolute grootmacht in dit pre-Olympische jaar. Samen met de azuri blauwe armada uit Italië heeft het ANRT de meeste medailles binnengehaald, tien stuks staan op de teller. Binnen deze enorme prestatie hebben de roeiers uit het Leidsche ook een enorme rol gespeeld met een afvaardiging van maarliefst vijf Njordmannen.
Te beginnen met de enige man van het stel: dhr. Broenink. Na het mislopen van een plaats in de dubbelvier verbaasde hij vriend en vijand door zilver te veroveren op de EK eerder dit jaar. Na zijn heat te winnen en de snelste tijd van het hele veld neer te zetten in de kwartfinales, was de toon gezet. In een halve finale die door voetballiefhebbers als poule des doods gekwalificeerd zou worden kwam hij als tweede over de streep achter de Duitse gigant Olli Zeidler. De finale die zou volgen is volgens menig roeiliefhebber als de beste finale van de afgelopen vijftig jaar beschreven. Zelden is het koningsnummer zo bloedstollend spannend geweest en zelden heeft er een Nederlandse skiffeur zo enorm goed gepresteerd. Met een luttele seconde achter de wereldkampioen dhr. Broenink net naast de medailles met een vijfde plaats. Echter is het ticket voor Tokyo binnen en heeft de hele vereniging en heel roeiend Nederland met ons de vingers afgelikt bij het spektakelstuk aan weerstand dat dhr. Broenink heeft geboden.
Mej. Annika van der Meer kwam ook uit in de skiff en alsof dat niet genoeg is werd er ook in de dubbeltwee geroeid met haar vaste partner Corné de Koning. In de skiff wachtte haar een directe finale waarbij zij als tweede over de streep kwam en het zilver mee naar Leiden kon nemen. In de dubbel stond de eigen wereldtitel op het spel. Met dat gewicht op de schouders is het natuurlijk extra lastig het hoofd koel te houden maar toch leek het de twee geen parten te spelen. Het waren echter de Britten die er met de winst vandoor gingen. Hoewel de zilveren plak een zure smaak leek te hebben sprak mej. Van der Meer de woorden: Als je zo vaart kun je jezelf niets verwijten. Met dat in het achterhoofd zal in ieder geval de kwalificatie voor de Paralympische spelen troost bieden en de mogelijkheid tot revanche. Ook kan er geconcludeerd worden dat deze klasse een enorm competitief veld is waarin de verschillen steeds kleiner worden. Hoewel deze Britse winst misschien goed is voor het pararoeien, zag mej. Van der Meer liever een gouden plak om haar nek wat haar strijdlust siert en de toon zet in de aanloop naar de Paralympische spelen.
Naast Mej. Van der Meer waren er nog twee andere Leidsche scullende dames acte de presence in de vloot van bondscoach Verdonkschot. Mej. Souwer en Mej. Beukers stapten de dubbelvier in. Na een lange blessure waren de ogen vooral gericht op mej. Beukers. Dit zou haar eerste internationale wedstrijd in deze opstelling worden. In haar afwezigheid werd haar plek opgevuld door een andere Leidsche topper mej. Wilms, waarover later meer. De terugkeer van mej. Beukers is niet zonder succes gebleken. Ze weet als geen ander hoe te winnen op een WK en met dat stukje extra ervaring in de boot van haar en medewereldkampioene mej. Souwers wisten zij hun dubbel vier gedurende het toernooi te laten etaleren tot een bronzen plak. Tijdens het zenuwslopende stuivertje wisselen met de Poolse dubbelvier was het China dat als derde met het been heen ging. Zodoende kan er weer een WK medaille in de uitpuilende prijzenkasten van deze dames en biedt het enorm veel perspectief richting de spelen van Tokyo.
Naast deze vrachtlading aan A-finale’s was het ook de beurt aan de op het senioren wereldkampioenschappentoneel debuterende mej. Wilms. Zij kende met de Holland 8+ een lastig toernooi waarin zij zich bewonderenswaardig staande hielden. Op de nummer 6 positie in dit koninginnennummer heeft zij zich na een reis door de vloot van bondscoach Verdonkschot waardig bewezen mee te kunnen doen met de absolute wereldtop. Er is zeker nog uitzicht op een Olympisch ticket voor deze boot door middel van het speciale toernooi daarvoor. Dat zal nog even op zich moeten laten wachten maar de B finale die de Holland 8 voer biedt veel toekomst perspectief op nog een likje lichtblauwe verf op de Olympische muur.
In conclusie kunnen we terugkijken op een buitengewoon succesvol WK zowel voor Njord als de gehele Vaderlandse roeisport. Zowel bij de dames als bij de mannen of het nu met één of twee riemen in de hand was hebben wij ons waardig bewezen onder de groten der roeinaties en het is schitterend om te zien dat Njord zich daar bij kan voegen. Aan inspiratie in ieder geval geen gebrek voor onze toppers van de toekomst.
Met Lichtblauwe groet,
Dhr. D.F. (Damien) Kolfoort
f.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien der K.S.R.V. “Njord”