L.B.

NABESCHOUWING WINTERWEDSTRIJDEN

BLOK 1

Roeiend Nederland is hardhandig uit haar winterslaap gewekt door de woeste winden van Ciara en Dennis. Het seizoen is van start en traditioneel begint dat met de Winter Wedstrijden op de Delftse Schie. Zo ook dit jaar op de lustrum editie van de Winter Wedstrijden. Wat een schitterend lustrum had moeten worden voor onze lichtblauwe kleurgenoten viel in duigen door de harde wind. De zondag zou compleet afgelast moeten worden door de organisatie. Op die noot werden de 45e Winter Wedstrijden de 1^e Winter Wedstrijd.

De pret mocht echter niet gedrukt worden aangezien de eerstejaarsklassementen doorgang vonden en dat heeft roeiend Nederland mogen weten. Onder de grauwe hemel en de striemende wind was de jeugdige spanning duidelijk voelbaar. Wie durft de eerste klap uit te delen in de strijd om het klassement. Met de Dames 8+ van Nereus die de startlijn passeerde was de aftrap officieel gegeven en was het aan onze dames om die trap te beantwoorden met een linkse directe. Dat antwoord kwam er. Alhoewel de Amsterdamse concurrente sterk opende en het aan boord van het lichtblauwe vlaggenschip nog even zoeken was naar het juiste ritme en een goede beentrap gaf een call van coach B. Algie vlak na de kandelaarsbrug de doorslag. Met nog 3km in het verschiet en Nereus to beat ontstond er een collectieve beweging in de Njord8+ die zijn weerga nauwelijks kent zo vroeg in het seizoen. Met stevige ferme halen werd het begin goed gemaakt en werden concurrenten Orca en Laga op afstand gezet. Dit zou een onderonsje worden tussen de Sleutelstad en de Hoofdstad.

In het kielzog van dit veld startte ook de dames 4+. Dit jaar is de Leidse damesselectie in de breedte dusdanig van niveau dat een 8+ niet genoeg was. De 4+ die overigens de afgelopen centrale trainingen de hoogste percentages voeren. Deze dames wisten met een klassiek staaltje Leidse bluf hoge ogen te gooien over het onstuimige water en leken opweg naar de winst.

Beide damesboten schoten met hoge snelheid over de finishlijn. Men durfde te dromen over de winst. Beide boten moesten genoegen nemen met het zilver. De 8+ maakte korte metten met het veld maar moest net door de wat mindere start wist over het hele parcours Nereus net een snellere tijd te klokken. Bij de 4+ was het Euros dat over 5km het neusje voor de Njorddames wist te duwen. De fanatiekelingen van het viertje namen dit hoog op en leken op de kant nauwelijks tevreden over de knappe prestatie. De dames van de 8+ keken naderhand terug op een sterke laatste 3000m. In beide gevallen bood het vechtlust in aanloop naar de rest van het seizoen.

Het eerstejaarsblok werd afgesloten door de lichte dames 4*. Deze race deed naast mijn “Njordhart” ook het hart van de neutrale toeschouwer harder kloppen. In een zinderende achtervolging die volledig in elkaar liep tussen Skoll, Vidar, Okeanos en onze meiden troefde Njord elk van deze drie ploegen volledig af in een tijdsbestek van nog geen twee minuten. Na dat Skoll met gemak opzij gezet door Njord en Okeanos was Vidar het volgende slachtoffer. Na dat de Tilburgers baan moesten maken moest ook Okeanos van de meefietsende kamprechter wijken. Na driemaal te hebben geroepen gaf de Amsterdamse stuur toch ruimbaan. Als een duveltje uit een doosje passeerde de lichtedames ook deze tegenstanders. Een goede klassering zou er zeker wel in zitten op deze manier. Dat bleek! Op de finish bleek dat ook voor hen het zilver was weggelegd. Daarmee zijn alle eerstejaars dames van de vliet tweede geworden in hun klassementen wat een groot compliment verdiend naar de roeisters, stuurtjes en coaches!

Alsof de weergoden begrip hadden voor het eerstejaarsniveau betrok het weer zich langzaam en kleurde de hemel steeds donkerder en waren de omstandigheden elite veld waardig. Dat kwam goed uit de Dames elite skiff ging van start. Het veld bestaande uit drie roeisters waaronder de kroonprinses van de Koninklijke S.R.V. Met een majestueuze start wist zij al gauw het hele veld op afstand te zetten. Maar wie ooit de leugen de wereld heeft verzonnen: “De eerste halen zijn gratis” zal flink verguisd zijn door mej. Bruijnincx. Roeien doe je met je benen maar wanneer de handen dusdanig verkrampt zijn dat er niet meer gedraaid kan worden is het lastig die benen te gebruiken. In een klassieke fly or die race moest mej. Bruijnincx de laatste kilometer trotseren. Een ieder met een hart in z’n ribbenkast kon empathie voor de lijdensweg van de skiffeuse opbrengen. Hoewel zij er zelf allicht liever niet meer aan denkt ziet uw Wedstrijdcommissaris wederom een vierde fictief zilveren plak in het dames elite veld.

Na zoveel zilver zou het toch eens moeten gebeuren. Naast alle wind en regen hing er toch nog iets anders in de lucht. Een blik lag al vier velden lang op de loer maar voor alsnog niemand die de hoogste trede van het podium kon bereiken. Tot dat mej. Leeuwenburgh wist te excelleren in haar skiff. De ervaren MGD roeister mocht volgens de loting als eerste van start in haar veld zette dus zowel als eerste alsmede als snelste een tijd neer. Alleen haar Skadineze belaagster wist nog enigszins in de buurt te komen. Verder was het blik duidelijk voor de Leidsche skiffeuse. Het geen zij zelf even scheen te vergeten nadat ze de uitreiking kortstondig was vergeten. Uiteindelijk kon de praeses het Njord lied toch inzetten en schalde na al die tweede plekken toch het Njord lied door de grote hal van Lijm en Cultuur. In het lichte gevorderde veld kwamen mej Huizing en mej. Slagter uit. Geheel in lijn met de vorige ploegen wist mej. Huizing zeer knap een tweede plaats te veroveren. Door dat zij als eerste startte leek het er lang naar uit te zien dat allicht het tweede blik de juiste kant op zou vallen. Mej Slagter voer na een goede voorbereiding de afgelopen week een zeer degelijke race naar een achtste plaats in dit sterke veld.

BLOK 2

Naarmate de ochtend verstreek werd het weer grimmiger. De eerstejaars mannen werden op de proef gesteld door de omstandigheden een eerstejaars zwaar gaf daar gehoor aan door hard de start over te vliegen. Slagman van Doorn wist een ritme te dicteren dat belovend leek. Hoewel er goede stukken tussen zaten moesten de mannen genoegen nemen met een exacte middenmoot positie. 7 ploegen waren hen te snel af en 7 bleven achter de lichtblauwen. De heren leken ietwat in mineur gestemd. Hoewel er punten zijn gescoord voor het klassement leken de grote mannen hongerig voor een revanche tijdens de volgende krachtmetingen. Hun lichte tegenhangers wisten daarentegen wel wat vrolijker aan de finish te verschijnen. Hoewel een top 10 klassering wel tot de verwachtingen behoort voor de heren, is Njord meestal een diesel in het seizoen. De kalekoppen lokimotief wist door te stomen langs NKIR winnaars Laga en zodoende net naast het podium te grijpen. Tevreden toch kritisch stemden de coaches in met de prestatie. Als deze lijn vastgehouden kan worden Licht er veel moois in het verschiet. Het eerstejaars heren blok werd beklonken door de zwicht viermet. Slagman Greven zwoegde zich met zijn befaamde tongetje uit zijn mond een slag in de rondte om zijn ploeg naar de finish te krijgen. De inzet van de mannen was zichtbaar. Met die werkethiek zullen de resultaten ongetwijfeld volgen.

Na deze eerstejaars 4+ zullen we nog even bij dit boottype blijven. Middengroep Dames zou zich tweemaal in dit blok aan de start melden voor het gevorderde 4+ veld. Aan de ene kant de volledige Njord ploeg en aan de andere kant een Njord/Asopos combi. Aan elkaar gewaagde sparringspartners die krachten zouden bundelen in de elite 8+, ware het niet dat het weer roet in het eten gooien. In de 4+ wist de volledige Njordploeg aan het langste eind te trekken. Stuurman de Gaaij wist zijn dames voorruit te brullen langs de kort mogelijke route, resulterend in een vierde plaats. De Asopos roeisters trachtte samen met onze Dames de Oud-Njord ook zo snel mogelijk die kant op te krijgen. Een zevende plaats moest volstaan. DHr. Katzman besloot het blok voor Njord in het Heren beginner skiffveld. In een sterke race “For Freedom” wist hij een derde plaats te bemachtigen, ondanks het feit dat hij in een niet aerodynamische trainingsboek de schie trotseerde in plaats van de Njord-thermo.

BLOK 3

In het laatste en grimmigste blok (qua weer) was het aan middengroep zwaar, licht en ouderejaarszwaar om de balans op te maken waar onze boordselectie nu staat. Ouderejaarszwaar zou eigenlijk het eliteveld op zondag starten maar konden ternauwernood nog het gevorderde veld starten omdat hun roeiniveau hun aantal blikken is ontstegen. Dit bleek ook in de race. Op een paar luttele seconden ging de winst aan hun neus voorbij. Ontevreden over een knappe tweede plaats begonnen de mannen briesend de boot af te riggeren. Het gat van twee seconden met aartsrivaal laga zal ze nog lang heugen. Echter beloofd het veel goeds dat deze mannen met een niet wonderschone race gemakkelijk meevaren met de top van dit veld In hun navolging kwam middengroepzwaar tot een vijfde plaats voor de heren van de A.B.M. Wabeke-Meeuwisse en een elfde plaats voor ergometervreter dhr. Ruiken en zijn metgezellen in de G. Dutry van Haeften.

Na het zware geweld van deze ploegen was het de beurt aan middengroep licht. Het is al enige tijd stuivertje wisselen om wie zich nu de A-boot mag noemen in deze groep. De beoogde A-boot met twee van de allstars van EJL’18 en transfer aanwinsten van Saurus en Argo moesten door een stroperig ritme hun genoegen nemen met een zevende plaats. De verenigingsgenoten in de M.A. Frenken wisten hier dankbaar gebruik te maken en zichzelf te profileren als de snelste middengroep 4+. Zij namen de laatste fictieve podium plaats mee naar Leiden met een derde plaats in het LHG4+ veld.

Uiteindelijk bleek de aftrap van het seizoen te bevestigen wat we eigenlijk diep van binnen voelde aankomen. Njord presteert goed in elk veld waar we aan mee doen. Met zeven tweede plaatsen, één derde plaats en het blik voor mej. Leeuwenburg hebben we van ons doen laten horen. De eerstejaars zijn de ploegen om in de gaten te houden voor dit seizoen. Waar er bij de heren vechtlust is beter te presteren en bij de Dames trots is ontstaan om te verdedigen  betwijfel ik geen seconde dat Njord net zo haar indruk zal achterlaten op het klassement als de storm deed op deze editie van de Winter Wedstrijden. Mocht de storm aanhouden heeft in iedergeval elk van onze toppers inmiddels zijn/haar wedstrijdscarff in ontvangst mogen nemen.

Met Lichtblauwe groet,

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

dhr. D.F. (Damien) Kolfoort

 

L.B.

Het is zondag, de dag des heren, een rustdag. Zo lijkt de Morsweg verlaten en lijkt alleen de harde gure wind niet akkoord te gaan met de biblische bedoeling van de zondag. Het uitgestorven landschap van het Hollandsch Duin zou echter spoedig worden opgeschrikt door een handjevol dappere lopers en loopsters van onze vereniging. De zondag voor de officiële jaarlijkse Duinloop vond de oefenduinloop plaats. Een alternatief voor menig lid om zijn/haar das te verdienen.

Dat het een oefenduinloop was bleek niet alleen voor de lopers maar ook voor het organiserend comité. De vrijwilligers waren nog nauwelijks op de juiste posities geïnstalleerd om de weg te wijzen of het startsein klonk al. Dit leidde ertoe dat de uiteindelijke winnaar mej. Brinkman een alternatieve route richting het Wassenaarse Duinrel nam. Het pakte minder voordelig uit voor mej. Veldkamp die met rasse schreden de achtervolging op mej. Brinkman had in gezet. Die schreden waren zo ras dat ze uiteindelijk tegen een groot plateau op pilaren aanliep, de pier van Scheveningen geheten. Gelukkig kon daarna een ieder zijn weg naar het amusementspark wel vinden om zodoende de das, banaan en sportdrankje in ontvangst te kunnen nemen. Het zou dhr. Liefers lukken om de dagzege op zijn naam te schrijven.

Zo guur en uitgestorven als het Hollands Duin de dag ervoor was zo zacht was het weer en druk was de startlijn. Maarliefst 172 mensen verschenen aan de start om zich waardig te bewijzen voor die felbegeerde das. Ook zeer geerde gasten van de bestuursgang waren niet te beroerd om traditiegetrouw mee te doen. De dag stond garant voor spektakel en spektakel was er. Er werd fel gestart. Mej. Wolters kwam al snel als snelste van de 10km startlijn af en wist zich soepel door het gevreesde paardenpad te manouvreren. Haar snelle beklimming van de strandopgang zette haar naastte belagers op een flinke achterstand. Echter trad het noodlot voor haar toe in de laatste kilometers van de race. Gefocust op de winst en de blik recht vooruit trof zij hetzelfde lot als mej. Veldkamp door de afslag te missen en een kilometer de verkeerde kant op te rennen. Dankbaar maakte mej. van Driel van Wageningen hier gebruik van. In een post-race interview gaf zij al aan te hebben nagedacht over de raceindeling. Door haar lichte gewicht wist zij dat het paardenpad haar achilleshiel zou zijn en had ze haar krachten daar gespaard. Zo zou de Dieselmotor opgang komen wanneer ze het harde zand van de kustlijn zou betreden en zouden de laatste stukken asfalt de zegemeters moeten worden. Zo ziet u het essentiele belang van een wedstrijdplan zowel in de boot als op het land.

Bij de 12 kilometer was de spanning om te snijden. Al gauw vormde zich een kopgroep bestaande uit de man met de meeste ervaring: dhr. Altorf, de regerend kampioen: dhr. Derks en twee kale koppen: dhr. M. Reinders en Riemersma. Nadat de afstand met de rest van het deelnemende veld voldoenend was moest laatstgenoemde als eerste het kopgroepje lossen. Nadat het zwaarste deel van de loop getrotseerd was en bij de Wassenaarse slag de drankpost werd overgeslagen kon ik als goed razende reporter een glimp opvangen van deze driekoppige stoomtrein met de kampioen op kop, de all-time legend in het midden en de uitdager besloot deze drietrapsraket. Op de fiets waren ze al lastig bij te houden, wetend dat er nog een goede 3km aan asfalt te gaan was. Uiteindelijk kwam het Dhr. Altorf duur te staan en moest hij dan nu definitief  het stokje overgeven aan de jongere generatie. In de laatste kilometer van de Duinloop van 2020 zou het gaan spannen tussen dhr. Derks en dhr. M. Reinders. EJL 2015 en EJL 2020, De ervaring en het talent, meter voor meter, boegballetje voor boegballetje. Direct om die laatste hoek voor atractiepark Duinrel werden de laatste fictieve verzetjes op de ratelende tandwielen gezet. Knarsend, proestend en hijgend was het dhr. Derks die net een stapje eerder z’n gympen over de finish wist te zetten. De titelverdediger opnieuw kampioen. Lachend werd er geconcludeerd dat de wisseltrofee wederom een jaar op zijn nachtkastje mocht staan. Dhr. Altorf kwam daarna binnen en moest deze editie genoegen nemen met het brons maar zal zich ongetwijfeld volgend jaar melden om zich te willen revancheren.

De dag besloot zich op Societeit waar traditioneel de Boerenkool maaltijd werd genuttigd. Dhr. Staalman keek in zijn nopjes toe hoe de jonge studenten zich braaf een minuut stil hielden en van hun smakelijke maaltijd  afbleven terwijl Oud-Njord voorzitter dhr. de Buijzer het woord nam om te vertellen over het belang van de Duinloop, de das, wat deze betekent en zijn dag in dierentuin Blijdorp. Toen de boerenkool op temperatuur was, de winnaars in het zonnetje gezet sprak dhr. Staalman de schrijver van dit stuk aan dat hij nog één enkel ding miste: namelijk de verliezers. Elk jaar moet de langzaamste eerstejaars 8 + voor straf een “papje” leeg drinken. “Gooi er een scheut wijn doorheen en je proeft niets” adviseerde dhr. Staalman de jongens. Helaas voor eerstejaarszwaar zijn zij al intraining dus moesten zij de pap in volledigheid van smaak tot zich nemen. Zodoende besloot zich één van de oudste en meest waardevolle tradities van onze vereniging. Na het diner op sociëteit werd er door een enkeling afgetaaid in café de roebels en werd er geklonken op de vers verworven dassen en strikken, en geproost op de spierpijn van morgen!

Lichtblauwe groet,

Dhr. D.F. (Damien) Kolfoort

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

L.B.

Tweeduizend meter. Een begrip voor iedere roeier (met uitzondering van het Olympisch comité voor de spelen van Los Angeles). Het is een kwelling waar je je als roeier lijdzaam doorheen zeult in de hoop victorieus de finishlijn te trotseren. Doe je dat niet, dan wacht je het verlies. Menig roeier bijt zich jaarlijks hierop stuk onder een zomers zonnetje met ploeggenoten aanboord. Het is dus niet voor niets dat alleen de taaiste roeiers komen boven drijven wanneer de iconische afstand wordt verroeid zonder een meter voorruit te komen. Alleen, vol in de spotlights in een wildkolkende sporthal. De Nederlandse Kampioenschappen Indoor Roeien is een wedstrijd apart.

Het zal u daarom allicht niet verbazen dat het de Leidsche roei(st)ers ook hier van zich hebben laten horen. Meteen in het eerste veld streden de dames club vieren tegen elkaar. Één ploeg was een eerstejaars competitieploegje dat zich op eigen initiatief had aangemeld voor deze bitse strijd en in dit ervaren competitie veld hebben zij zich dapper geweerd.

Vervolgens was het aan de middengroep dames om zich als eerste aan een wedstrijdveld te wagen en ook dit gebeurde met verve. Nadat mej. Beijnvoort haar heat wist te winnen was het aan haar ploeggenote mej. Evertsen, van Leeuwenburgh, de jong en Heddema dit kunstje te evenaren. In de tweede heat sloeg mej. van Leeuwenburgh daar bijna in. Zij wist net als de vorige editie de tweede plaats in het Gevorderde veld voor haar rekening te nemen. Ook mej. de Jong wist een top tien notering in de wacht te slepen in dit veld, waar mede roeister mej. Heddema net de elfde plaats toebedeeld kreeg.

Terwijl het steeds broeieriger op de tribunes begon te worden was het nu de beurt aan de lichte dames om te laten zien wat zij waard zijn. Tweedejaars roeister mej. Lemoine-Fischer kon zich proberen te meten aan gelegenheids-lichtgewicht mej. Roukens. Laatst genoemde snelde op de voorste rij naar een keurige top 10 notering. De ogen van de lichtblauwe aanhang waren vooral gericht op mej. Huizing die zelfverzekerd de leiding opeiste aan het begin van de race. Aan haar vastberaden blik viel geen sprankje pijn af te lezen. Met soepel ogend roeien heeft zij het Njordrecord met 4 seconden aangescherpt. Uiteindelijk moest zij toch het onderspit delven toen haar Leidsche bluf werd gecalled door een Amsterdams tweetal. Het brons moest volstaan voor deze knappe prestatie.

Om nog even onder de felle spots van de sporthallen zuid in het thema “licht” te blijven, was het aan de lichte gevorderde heren om de arena te betreden. Allereerst was er NKIR (en Njord) debutant dhr. Congleton die keurig meedeed in zijn heat. In de tweede heat was het de beurt aan dhr. van Hugten, Walder en Meijer. Laatstgenoemde liep met zijn lichttrui over zijn schouder binnen alsof Anthony Joshua richting Ruiz liep voor de langverwachte revanche partij. Net zoals in het geval van Joshua kwam die er dan ook voor dhr. S. Meijer. De schelle toeter klonk en daarmee was het startsein vergeven. Dhr. van Hugten vertrok snel met dhr. Walder in zijn kielzog. Dhr. Meijer rustig afwachtend in het midden van het veld. Hetzelfde veld dat naarmate de meters op de klok afnamen scheuren van vermoeidheid begon te vertonen. Zoals een goed Schagenaar dat betaamt bleef dhr. S. Meijer koel onder alle druk en behendig manoeuvreerde hij zich langzaam maar zeker een plek omhoog op de ranglijst. Als een duveltje uit een doosje stond hij daar plots op het grote scherm met het nummertje 1 naast zijn naam: de hotseat. In een enorm rappe 6.26.5 schrijft hij daarmee het LHG veld op zijn naam en was voor het eerst sinds enige tijd het Njordlied weer eens te horen galmen in de grote hal daar in Amsterdam-Zuid.

De Praeses had echter maar kort de tijd om zijn voormalig ploeggenot in de armen te vallen en toe te zingen omdat het volgende Njordlied alweer spoedig ingezet zou moeten worden. Het Dames club8 veld was bezet door maarliefst twee Njordploegen. Één meerderejaarsploeg en één dames topC4+ ploeg. Lang leek het er naar uit te zien dat de meerderejaarsdames een NKIR record zouden neerzetten en zodoende het goud mee naar Leiden te nemen. Dit werd met nog 500 meter te gaan echter compleet omgedraaid. De blikken kwamen mee naar Leiden dat dan weer wel. Het waren de eerstejaars dames die met een fenomenale eindsprint het feestje van de club 8 dames had verpest. Zij konden uiteindelijk plaatsnemen op het podium en worden toegezongen door hun uitbundig feestvierende coaches en overige aanwezigen met een lichtblauw hart zoals mej. Eijs.

Terwijl het tussenblok race voor race uitgetrapt werd begon het langzaamaan al rond te zoemen. Het spektakelstuk van de dag wat zich op de NKIR afspeelt. De elite/SB velden en natuurlijk de eerstejaars velden. Zoals een goed organisatie dat betaamt is het: “Dames eerst” ook van pas op de NKIR. Met mej. Wilms en Bruijnincx aan de startlijn was Njord goed vertegenwoordigd. In dit veld waar bij de dames in iedergeval de absolute top meeroeit is het lastig om je te bewijzen. Mej. Wilms deed dit door keurig onder de 7 minuten grens te duiken. Mej. Bruijnincx besloot zelfs het Njordrecord voor haar rekening te nemen. Maarliefst 6 ruime seconden wist zij harder te gaan dan elke Njorddame voor haar ooit is gegaan. Dit leverde haar ook een tweede plaats op in het SB veld.

Bij de heren startte een flinke delegatie van middengroep zwaar. Drie stuks sterk stonden zij samen met dhr Rutten voor de Leidsche trots. Het was aan dhr. Boonstra om in zijn eentje het Heren Elite veld aan te pakken. Dhr. Rutten heeft in ieder geval van zich laten horen. Uw wedstrijdcommissaris zal zich goed heugen hoe hij door een lagaaier aangesproken werd met: “wie is dat dan, wat een gigant!” Dhr. Rutten nam zoals een goed Leidenaar dat betaamt het initiatief en heeft vrijwel de hele race gedomineerd. Terwijl men zag dat de droge, ijle lucht van de sporthal hem op de longen sloeg, wist hij toch de gedoodverfde favoriet van Skoll voor te blijven. Terwijl ondergetekende zijn stem kwijt begon te raken wist deze Skoll roeier net het neusje van zijn digitale boeg nog voor die van dhr. Rutten te leggen. Als er net als bij het wielrennen een prijs voor de meest aanvallende renner van de dag zou zijn zou dhr. Rutten niet met lege handen naar huis hoeven gaan. Wie ook speciale vermelding verdient is dhr. Ruiken die als tweedejaars in dit veld een zeer knappe vijfde plaats besloeg.

Inmiddels was de atmosfeer in de sporthallen-zuid tot een kookpunt gestegen. Dit kon natuurlijk maar één ding betekenen: de eerstejaarsvelden. De Lichte dames beten het spits af. En hoe. Mej. Mackenzie, van der Heide, van Beek en Brinkman wisten in een rappe 7.50.6 wederoom een Njord record te verbreken. Het leverde hen een tweede plaats op in hun veld wat perspectief biedt om de hegemonie van Njord’s lichte dames voort te zetten in het eerstejaarsklassement. De lichte dames waren niet de enige ploeg die in een viertje zich aan zo’n klassement zal wagen. Dit jaar zal ook EJD een vier op het water, of in dit geval op de ergo, leggen. Ook dit ging voortvarend. Wederom een tweede plaats en in deze categorie met 7.40.3 een Njord record!

Nu de viertjes waren gepasseerd konden de achtten hun opwachting maken. Waar Njord het qua dames achten goed doet op het water wil het op de roeimachine nog wel eens wat laten afweten. Dit jaar bleek echter anders. Nog een Njord record sneuvelde! 7.30.5 bleek in dit rappe veld slechts goed genoeg te zijn voor een vijfde plaats. Maar dit doet niets af aan de knappe tijd waarin de eerstejaars dames de toon voor het seizoen mee hebben gezet.

De laatste podium plaats van de dag zou komen van de eerstejaars lichte 8. Met NKIR ervaringsdeskundige dhr. M. Reinders aanboord zou dat ook haast niet kunnen. Zij kwamen als winnaars uit hun heat en konden dus op de hotseat plaatsnemen terwijl de “snelle heat” wel even hun tijd van de troon zou trappen. Toen bleek dat zij toch menig lichte 8 te snel af waren en dat zij zodoende het brons veiliggesteld hadden. Als laatste kwam de eerstejaars zware 8 op het alom bekende eye of the tiger deuntje achter de coulisse vandaan om als laatste Njordploeg de 2000 virtuele meters af te leggen. Zij sloten de dag af met een zevende plaats in de middenmoot. Een goede basis voor het seizoen. Wat ons allen nog zal heugen is het compliment wat Govert Viergever dhr. Barnard maakte door hem de Vikingbroeder van dhr. Broenink te noemen. Als daar ook maar een fractie van waar blijkt te zijn heeft het zware eerstejaars veld nog heel wat te vrezen van deze mannen!

Terwijl Njordrecords ruimschoots uit de lucht leken te vallen en de stembanden van het bestuur minstens zo’n intensieve workout gehad hebben als alle bovengenoemden komt men toch elk jaar tot dezelfde conclusie. Of je er hoop uit put is maar net hoe je het ziet. In ieder geval kan de aanloop naar het seizoen nu pas echt beginnen want ergometers drijven niet.

Met lichtblauwe groet,

Dhr. D.F.  (Damien) Kolfoort

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

L.B.

Geroemd en gevreesd. De Hel zoals men de wedstrijd in de volksmond noemt is een wedstrijd die als geen ander haar naam eer aan doet. Een kleine 10 kilometer oproeien, zes kilometer aan race en vier kilometer die de gelegenheid tot het uitbewegen geeft. Een klein toetje na een voedzame maaltijd, voor de lactaten in de benen dan. Het is daarom ook niet gek dat het verre Groninger Eemkanaal alleen wordt getrotseerd door een handjevol lichtblauwe roei(st)ers. Waar normaliter Njord sterk bezet is in de breedte zal er nu een kleiner groepje de verre tocht afleggen naar het hoge noorden om aldaar de verre tocht van totaal 20km per roeiboot af te leggen.

Het karakteriserende aan de hel is dat er uitsluitend in de kleine nummers gevaren wordt. Te beginnen met huisgenoten dhr. van Hees en Seckel. Dit duo heeft eerder dit seizoen al laten zien grote stappen te hebben gemaakt en dat het uitzicht op de top steeds helderder wordt. Een vierde notering op de Tromp boatraces en een knappe race in het elite veld van de novembervieren moet een goed gevoel geven in aanloop naar deze volgende krachtmeting. In het lichte heren twee zonder veld zal de voor Njord debutant Koen van Brussel samen met zijn oude vereniging aantreden. Gezien deze samenwerking niet voor het eerst plaatsvindt zit in hun veld kans op de knikkers er dik in.

In het Dames skiffveld vertegenwoordigen mej. Leeuwenburgh en mej. Wilms de lichtblauwe trots. Eerstgenoemde heeft met haar reeds gepensioneerde dubbel twee partner laten zien dat zij op de lange afstand scullend goed mee kan komen op de Tromp. Mej. Wilms dingt nog steeds mee om een plek in de Holland 8+ dus voor haar zal alles ook op scherp staan om zo hoog mogelijke ogen te gooien in de aanloop naar het Olympisch kwalificatie toernooi. In het Senioren-B veld is het aan mej. Bruijnincx om haar behaalde titel op de Tromp te prolongeren en zich zo de onbetwiste lange baan kampioen te noemen. In de lichte variant van dat senioren-B veld zullen mej. Slagter en mej. Huizing de strijd met elkaar, maar vooral met de rest van Nederland, aanbinden. Ze hebben bewezen samen al een winstgevende formule te zijn maar individueel bleken ze ook al aan de deur te kloppen van de topposities in hun veld.

Dan na een periode van enige rust zullen de laatste drie mannen hun opwachting mogen maken op het Groninger roeiwater. Dhr. Katzman zal de balken en sterren in combinatie met de Zwaan verdedigen in het heren senioren-B veld. Na een sterke Tromp en goede invalbeurt in een regenboog dubbel vier op de Novembervieren zullen de verwachtingen allicht hoog gespannen zijn. In het lichte heren skiffveld zal dhr. Reinders het vuur aan de schenen werpen van de Nederlandse top skiffeurs. Na een klein boordroeiend uitstapje op de Novembervieren zit hij dus nu weer achter de breinaalden. Als slotstuk zal dhr Congleton, als enige middengroeper, de Hel van het Noorden trotseren. De voormalig Argonaut zal in zijn nieuwe verenigingskleuren de Zwaan trots maken in het lichte heren senioren-b skiff veld.

Hoe het hen uiteindelijk vergaat zult u natuurlijk mee kunnen maken op onze facebook en instagram pagina en naderhand uitgebreid op de site.

Lichtblauwe groet,

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

dhr. D.F. (Damien) Kolfoort

L.B.

In 1978 schoot Rob Rensebrink in de WK finale de bal op de paal. Argentinie met Maradonna won en Nederland droop af. Een schampere zilveren plak was de troost. Slechts tweede van de hele wereld. Elke generatie kent wel zo’n moment: Robben die in Zuid-Afrika op de linkerteen van Cassillas mikt, Kramer die de verkeerde baan inschiet op de Olympiade van Vancouver, Zonderland die de rekstok in Rio mist en verslagen op zijn buik ter aarde stort en Njord dat op 1,5 seconde in Houten de Varsity blikken afstaat aan Rotterdam.

Tweede plaatsen zijn allicht de enige klasseringen die met de tijd mooier worden en motivatie bieden voor de toekomst. De roeisport is echter onvergefelijk en deelt geen tastbare herinneringen uit voor tweede of derde plaatsen. Een harde waarheid die wij na de lustrale Novembervieren afgelopen weekeinde in ons collectieve lichtblauwe geheugen staat gegrift. De Koninklijke S.R.V. trok geen blikken, maar wat stond zij vaak op het non-existente erepodium van de Koninklijke A.R.&Z.V.

Te beginnen met de dameselite dubbelvier. De Njord/Gyas combinatie, (Njord/Njord combinatie voor intimi), Met drie wereldkampioenen en Holland 8+ roeister aan boord waren de verwachtingen hoog gespannen. In een krachtsvertoon van jewelste, een werkelijk genot om naar te kijken voor een ieder die het lichtblauw een warm hart toedraagt, joegen mej. Nicole Beukers, Sofie Souwer, Lisa Bruijnincx en Mieke Wilms over de Amstel. De achtervolging op de Nationale Senioren B equipe werd kracht bijgezet door de strakke lijnen gestuurd door mej. Jip Swildens. Hoewel het ensemble een lust voor het Leidse oog was kwamen de dames op de finish vijf seconden te kort voor de winst. Daarmee werd de toon voor de dag gezet. In het zelfde blok voeren de twee viertjes van Middengroep dames met een top tien notering voor de dames van de Frenken.

Terwijl het ochtend zonnetje van het eerste blok langzaamaan een middagzonnetje leek te worden was het de beurt aan (hoe kan het ook anders) de 4 combinatie boten waar Njord acte de presence in gaf. Allereerst waren het dhr. Katzman en stuur mej. Katie van der Wouden die zich bij jeugdroeiers voegden van Die Leythe, Jason en Hertog. Onder een luid Allez U.S.A. van uw Wedstrijd Commissaris snelde deze combi naar een knappe vierde plaats in dit drukke veld. Het was echter verenigingsgenoot dhr. Boonstra die de achtervolging had ingezet samen met Rijnland, Proteus en Argo. Of het nu kwam door interne motivatie of het meefietsen van mijn voorgangster, er werd behoorlijk doorgeroeid. Dit resulteerde in een voorlopige eerste plaats in het heren gevorderden veld. De pret bleek van korte duur. Gyas wist als enige een nog snellere tijd op de klokken te zetten en zodoende moest Njord wederom genoegen nemen met een tweede plaats

In dat zelfde blok combineerde alle lichte dames met ploegen uit het verre buitenland. In het lichte dames gevorderdenveld voeren mej. Jenny Huizing en Vera Slagter in een combinatie met twee Wageningse dames, en voeren mej. Julie Lemoine Fischer en Rosalie ten Wolde met twee dames uit Leiderdorp. Het was de eerstgenoemde lichtblauw-groene combinatie die de derde fictieve podium plaats veroverde. In exact dezelfde tijd als een scharlaken rode vier dan de Lagaat moesten mej. Huizing en Slagter genoegen nemen met een gedeelde derde plaats.

In het middag blok was het aan de ouderejaars heren vier met stuur. Dhr van der Velden, de Haan, van Hees en Seckel werden tijdens de race op de hielen gezeten door een bondswaardige vier van de A.S.R. Nereus. Waartegen de heren zich met goede halen stevig hebben tegen weten te weren. Het was helaas niet genoeg om mee te doen om de podiumplaatsen maar goed om te zien dat de ouderejaarsgroep zo goed mee kan doen in zo’n sterk veld. Daarna was het aan de middengroep vieren. Wederom was het dhr. Gerritsen die de eer had de snelste vier voor te slaan. In de A.B.M voer hij samen met dhr. Beijnvoort, Ruiken en de Koningh naar een respectabele zevende plaats. De overige viertjes werden 14^e en 26^e van de 33 deelnemers in dit veld.

Om een dag vol met podiumplaatsen rijkelijk af te sluiten werd er een dubbelslag geslagen door Middengroep Licht. In zijn afscheidswedstrijd voor de Koninklijke “gierde”dhr. B. van der Werff samen met dhr. Harrison, Harry en Meijer naar de tweede plaats achter Triton. De mannen in die andere kakelwitte Filipi maakte dat het donkerblauw aan weerskanten geflankeerd werd door het lichtblauw op het erepodium. Zij wisten zich een weg te banen naar een derde plaats. Coach Gerrits, zuchtte na afloop in de trein naar huis nog maar eens “goh, dat ging beter dan verwacht”. Ik sluit mij daar uiteraard bij aan en kijk uit naar de prestaties die in het seizoen allicht zullen volgen.

Concluderend kijk ik terug op een dag vol met bijna-winst, wat in de roeiwereld betekent: verlies. Maar hoe een tweede, of derde plaats, langzaamaan van een smet op een roeicarrière naar een zilveren of bronzen stip kan veranderen. Kunnen er lessen getrokken uit deze editie van de Novembervieren. Njord is goed opweg naar het seizoen. Zowel in de breedte als in de elitelaag van het vaderlandse roeien. De luttele seconden die het verschil tussen plaats één en twee nu uitmaken zullen als olie op het vuur van de eeuwige honger naar succes van onze roeiers vormen. De koers die we varen richting het seizoen is goed. Het oogsten van de successen is dan slechts een kwestie van tijd. Tijd in de boten, tijd op de ergo en tijd in het krachthonk. Als oudste vereniging hebben we gelukkig meer tijd dan wie dan ook.

Lichtblauwe groet,

D.F. (Damien) Kolfoort

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

L.B.

Terwijl de regen tegen de zwaanloze waterkant van de K kletst en de haard knispert onder het teruggewonnen lijstje van H.M. de Koningin Juliana denk ik terug aan een warme oktober namiddag. Het terras van onze Koninklijke vrienden aan de Amstel, De Hoop. Waar Njord meedingt om de Amstelbeker en op een taftje het aflegt tegen het rode gevaar uit delft. Het contrast is groot met de regenachtige omstandigheden waarin nu getraind wordt. Er wordt getraind met een collectieve motivatie om nog beter voor de dag te komen dan eerst. Een bepaalde strijdlust hangt rondom de Morsweg om de Zwaan en Kroon te revancheren op één ieder die in de wegstaat.

Het is met dat zelfvertrouwen dat de Leidsche armada hun opwachting zullen maken voor de vijftigste editie van de Novembervieren. Een wedstrijd over vier kilometer (zo dicht mogelijk op 4 november) in louter gestuurde vieren… en dus niet zoals de commissaris van het buffet dacht een viering van de maand November. Njord zal met elf ploegen aan de start van de Amstel liggen om zo snel mogelijk hun weg te vinden naar de finish.

Te beginnen met de dames elite dubbelvier. En wat voor één! Een bijna volledige Njordploeg met mej. Nicole Beukers op slag en haar WK ploeggenoot Sofie Souwer zullen het slagenpaar vormen in deze boot. Mej. Souwer is naast Njordlid ook lid van de A.G.S.R. Gyas en zal in het wit-zwarte tricot van de Groningse algemene starten met daar onder uiteraard een lichtblauw hart. Daarna volgt mej. Lisa Bruijnincx die na haar WK titel en Tromp overwinning niet kan wachten de reeks voort te zetten en op boeg zal mej. Mieke Wilms plaats nemen. Laatst genoemde is nog in de race voor een Olympisch ticket in de Holland 8+. Deze boot zal hoge ogen gooien maar komen natuurlijk uit in een zeer sterk veld met Olympiers en WK-gangsters.

In het zelfde blok vinden we ook de dames boordboten. Een veld waarin twee Njord boten net zoals op de Tromp de strijd met elkaar maar vooral met de rest van roeiend Nederland kunnen aanbinden. De eerste ploeg wordt voorgeslagen door mej. Fleur Evertsen die, nadat mej. Fox de riem aan de wilgen hing, als enige derdejaars de nodige ervaring kan meegeven aan haar bootgenoten. Te samen zullen de overige tweedejaars wedstrijddames er gebrand op zijn hun voormalige ploeggenoot die nu uitkomt voor de Groninger S.R. Aegir achter te houden. In vergelijking met de Afgelopen langebaan race in Hilversum zijn er wel de nodige positiewisselingen binnen de ploegen geweest. Zo roeien bijvoorbeeld mej. Myrthe Beijnvoort en mej. Femke Heddema met elkaar in plaats van tegen elkaar. We gaan zien hoe deze tactische wissels uitpakken.

Vervolgens krijgen we een voorproefje van het mannelijk roeigeweld dat die middag nog komen gaat. Dhr. Boonstra combineert met Proteus, Rijnland en Argo in het heren gevorderde dubbelvieren veld. In deze regenboog combi zal de jacht op het lustrale novembervieren blik worden ingezet. Om even in de combi’s met argo te blijven zal het daarop volgende blok worden afgetrapt door mej. Jenny Huizing en Vera Slagter, die ditmaal in één keer goed is ingeschreven en niet onder haar pseudoniem hoeft uit te komen. Zij zullen samen met de in groengehulde roeisters uit Wageningen het lichte gevorderde dubbelvieren veld starten. Njord en Argo waren samen in de jaren zestig precies tegelijk succesvol op de Varsity in de “dead heat”. We volgen met argus ogen of de combinatie van lichtblauw en groen weer voor dubbelsucces zal zorgen.

Als vervolgens de mannen hun opwachting mogen maken om hun weg over de Amstel te vinden beginnen we met de ouderejaars. Zij zullen in het zeer competitieve elite veld starten.  Dhr. van der Velden zal samen met ploeggenoot de Haan het kunstje proberen te herhalen dat zij op de Tromp uitvoerde. Ook dhr. Hees en Seckel hebben toen samen een beste tijd en positie neer gezet. Allicht dat de nummers twee en vier nu tezamen nummer één kunnen worden.

Na het elite veld volgt het zware gevorderden veld met dhr. Gerritsen die de tijdens de tromp de snelste middengroep zwaar boot voorsloeg, op slag van de eerste boot. Middengroep zwaar treed weer aan met maarliefst drie schepen. De concurrentie onderling zal meespelen in het achterhoofd als de meters over het Amsterdamse roeiwater voorbijsnellen. Tussen al deze grote jongens zal één blonde knul van lichter formaat plaats nemen. dhr. Reinders zal zich tussen dhr. Huisman, Reincke en Sluiskes voegen.

De dag wordt besloten door de lichte heren gevorderden vieren. Boordroeiend zullen de roeiers van de “Oud-Njord” trachten hun prestatie op de Tromp te evenaren en zich wederom de snelste middengroep boot te mogen noemen. Middengroep licht start ditmaal met maar twee boten wat betekent dat de Praeses langs de kant van een goede bak koffie kan genieten in de nette sociëteit die de KAR&ZV is. Wel is de voorheen skiffende dhr. Harrison bij de boordgroep gekomen en zal dhr. B. van der Werff na deze vier kilometer toch echt de riem aan de wilgen hangen.

Al met al is er genoeg om naar uit te kijken dit weekend. Door de insteek van de wedstrijd waardoor iedereen in viertjes zal starten is het garant voor spektakel tussen soms verrassende combi’s. Een compliment naar de coaches van Njord die zich door dit lastige puzzelwerk heen hebben geslagen en de sterkst mogelijke vloot richting Amsterdam zal sturen. Wij zien u op de Hoop!

Lichtblauwe groet,

Dhr. D.F. (Damien) Kolfoort

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

L.B.

Hoewel de ongeschreven regel voorschrijft dat het altijd lekker weer is op de eerste najaarswedstrijd op het Hilversummer roeiwater begon de zaterdag met wat lichte neerslag over het drassige gras, dat de ondergrond vormde voor Neerlandsch botenwagens. Hilversum ligt redelijk centraal dus viel er voor menig buiten-randstedelijk roeivereniging weinig te klagen. Sterker nog, ondanks het weer hing zowaar het optimisme in de lucht. Het seizoen is weer begonnen.

De Tromp Boatraces van 2019 werden afgetrapt door de mannen skiffeurs. In een wirwar van zware en lichte roeiers werd het onderscheid tussen SB en SA roeiers snel onduidelijk tot dat hoesnelwasik.nl de tijden online had gezet. Voordat het online stond hadden de commissaris van het materieel en ik net zo goed zelf de baan een keer kunnen trotseren, maar dat terzijde. Er werd hard geroeid door de Leidsche skiff armada.

Dhr. Boonstra wist de derde plaats te bemachtigen in het senioren A veld. In het Kielzog van winnaar Lennart van Lierop een buitengewoon knappe prestatie. Dhr. Reinders kwam met de vijfde tijd in het lichte veld over de streep. Dhr. Katzman komt na een lange één op één strijd met Skadinees Leander Geschiere op de zevende plaats in het heren Senioren B veld. Na een luid “Allez Njord” dat hij beantwoorde met de woorden “This one’s for freedom!” trok hij weg bij de lichte Rotterdamse roeier. De Angelsaksische sferen bleven nog even hangen bij het passeren van de twee lichte SB skiffeurs. Dhr. Harrison wist dhr. Congleton net af te troeven in een continentale strijd die de huidige brexit problematiek eer aan zou doen.

Na de mannen was het de beurt aan de Dames in de grote nummers. In het dubbel twee veld kwamen mej. Leeuwenburg en mej. van Veen in een enorm rappe tijd over de streep met een zeer verdiende tweede plaats als resultaat. Het resultaat bleek zo voldoenend dat laatsgenoemde tot ieders spijt het lichtblauw tricot in de kast besloot te leggen en de riem aan de wilgen te hangen. Daarna volgde de lichte dames in hun dubbel twee. Zij behaalden met verve het eerste blik van het verenigingsjaar 2019-2020. Mej. Huizing en Slagter lieten in een fenomenale race hun veld achter zich. Het wachten op de bevestiging van eerdergenoemde tijdswaarneming site bleek vele malen spannender dan de race zelf. Het blok werd afgesloten door de twee 4+ van Middengroep dames.

De dag werd afgesloten door een viertal mannen verdeeld over twee boten. Nadat een Amsterdamse combi in het 2- veld een baanrecord neerzetten hebben dhr. van der Velden en de Haan zich enorm goed geweerd en de tweede plaats veilig gesteld. In ook een bijzonder goede race over het windstille Hilversummer kanaal waren het dhr. van Hees en Seckel die de houten medaille mee naar huis konden nemen na het behalen van een knappe vierde plaats

Na een korte nachtrust verscheen de dageraad langzaam aan de horizon. Op het gras onder de botenwagens lag een flinke laag douw en boven het water hing een stoomlaag die niet onder zou doen voor een scene uit een Tolkien boek. Het zou niet lang duren voordat de ochtendrust bruut verstoord zou worden van een gigantische vloot aan dames skiffs.

Een vloot waarin Njord een behoorlijk aandeel in zou hebben. Maarliefst 6 dames licht en zwaar SA en SB zouden zich wagen aan het windstille kanaal langs de Hilversumse Oevers. Mej. Leeuwenburgh moest als enige het vuur aan de schenen leggen van de Senioren A roeisters uit alle windstreken van het vaderland. Dit lukte aardig met een sterke positie in de middenmoot. In het SB veld waren het ploeggenoten mej. Lemoine Fischer en ten Wolde die nu de strijd met elkaar aan mochten. De derde jaars lichte dames mej Slagter (niet Schols) en Huizing trotseerden dezelfde strijd met een zeer verdienstelijke uitkomst voor mej. Huizing: een vierde plaats in het lichte SB veld.

De grootste prestatie van de dag kwam van mej. Bruijnincx. Zij wist met overmacht het dames SB veld te winnen en het tweede blik mee naar Leiden. Na een klein beetje hulp van de kant wist ze op tijd haar koers te wijzigen om een noodlottige crash te voorkomen en haar monsterlijke tempo door te zetten naar de finish. Aldaar werd het Njordlied gezongen door de omstanders, volgende keer zal mej. Bruijnincx zelf ook mee zingen en de tekst kennen bezwoer ze.

Na een lang veteranenblok zonder Njordploegen was het de beurt aan de mannen in de 4+. Driemaal zwaar en driemaal licht zouden zich wagen aan de vijfduizend en driehonderd meter lange tocht over het gladde water. De snelste van de zes ploegen was verrassend genoeg een lichte vier. Dhr. B. van der Werff, S. Meijer, Brinkman en Harry werden met hun scherpe tijd tweede in het LH4+ veld. Dit ondanks een klein opstootje met verenigings- en gewichtsgenoten dhr. de Graauw, Heijnen, Klumperbeek en… jawel de Praeses van onze vereniging dhr. J.P.A. (Willem) Ballieux. De snelste ploeg van de zware middengroep mannen eindigde op een keurige achtste plaats in het H4+ veld.

Na een weekend in de Hilversummer polders te hebben vertoefd en een McDonald’s die verradelijk dichtbij was kwam er een einde aan de eerste langebaanwedstrijd. De tijdelijke rollen zijn uitgemaakt en iedereen heeft kunnen zien hoe men ervoor staat. Over twee weken is de volgende krachtmeting weer op de Amstel. Voor nu kunnen we concluderen dat er vroeg in het seizoen veel podiumplaatsen Mee terug naar Leiden zijn genomen en maarliefst twee blikken. Het is uiteraard zaak deze vorm vast te houden in de aanloop naar de lange en donkere winter. Maar wij zouden geen Zwanen zijn als wij tegen de aanvang van het seizoen na een lange reis er niet sterker, sneller en beter dan ooit er weer in zouden vliegen.

Lichtblauwe groet,

D.F. (Damien) Kolfoort

h.t. Commissaris voor het wedstrijdroeien

L.B.

Hoewel de intraining nog ver weg lijkt staat de eerste wedstrijd van dit academisch jaar alweer voor de door. Op het Hilversumse roeiwater waar de HRV Tromp zich nestelt zal over de afstand van 5300 meter uitgemaakt worden wie er zo vroeg in het seizoen goed op weg is en voor wie er in de komende periodes nog veel werk te verzetten valt. Een eerste krachtmeting over de breedte van het meerderejaars roeien komt dan ook voor een aantal als geroepen.

De Koninklijke equipe is dan ook ruim vertegenwoordigd in bijna alle velden op beide dagen. Op zaterdag zullen onder anderen de mannen het koningsnummer verroeien: de skiff. In het lichte heren senioren b veld zal het transferseizoen voor de K.S.R.V. zich moeten laten uitbetalen. Met aanwinsten dhr. Congelton en dhr. Harrison, voorheen respectievelijk Argonaut en Saurier, die het in dit veld tegen elkaar maar vooral tegen de rest van roeiend Nederland zullen opnemen. In het zware SB veld is het die andere “buitenlandse aanwinst” die de lichtblauwe eer zal verdedigen: dhr. Katzman verroeit de tromp voor Swan, Stars and Stripes. In het seniorenveld zal dhr. Boonstra zijn Westlandse nuchterheid laten gelden en meten aan de top van de overige vaderlandse skiffeurs. Ook zal dhr. Reinders zijn opwachting maken in het Lichte heren skiff veld aangezien de SB leeftijd reeds gepasseerd is.

Als de mannen het spits afgebeten hebben zullen we ons opmaken voor de damesch in de grote nummers. Zo zullen mej. van Veen en mej. Leeuwenburgh de krachten bundelen en de dubbel twee instappen. In de lichte variant zijn het mej. Huizing en mej. Slagter die het vuur aan de schenen gelegd zullen krijgen uit alle windstreken des vaderlands. Naast deze ervaren scullgroep zullen ook de jongere telgen uit de Njorddamesch roeifamilie hun opwachting maken in de 4+. Gestuurd door dhr. de Gaaij zullen slagvrouw mej. Heddema en mej. Verhoeven, Voorkamp en de Jong uitmaken met verenigingsgenoten mej. Beijenvoort, Evertsen, Roukens en Fox en stuur mej. van Bemmelen wie de snelste Njord vier is en allicht de snelste van het land.

De eerste dag wordt afgesloten door de heren wederom in kleine nummers. In de kakelwitte filipi met blauw bovendek genaamd de Sleeswijk-Visser zullen huisgenoten dhr. van Hees en Seckel hun opwachting maken. Daarnaast verschijnen ook dhr De Haan en van der Velden in een kanarie gele empacher vernoemd naar onze oprichter om als snelste de 5300 meter te trotseren.

L.B.

Wat een contrast met een jaar geleden. Toen iedereen onder een paraplu verscholen zijn of haar vereniging naar de eindstreep hielp door schrille geluidskreten die nauwelijks boven het gekletter van de stortregen uitkwamen en de roeiers rillend van de kou en doorweekt tot het bot moedig de woeste kolken van de Amstel trotseerden. Geen groter verschil leek er te zijn met het achterover leunende publiek op het Bordes van de K.A.R&Z.V. “De Hoop” onder het wapperen van die gevreesde lichtblauwe vlag met witte baan. Terwijl de zwoele deephouse deuntjes op de achtergrond ruisde en de eerste biertjes stiekem voor twaalven al in het ochtend zonnetje genuttigd werden, zou men bijna vergeten dat het zomerreces achter ons ligt en dat Colorado Charlie in Scheveningen is.

Die sereniteit was kort van duur door het geweld van ’s-Lands beste verenigingsachten die de time trials verroeiden. Aan de Damesch 8+ was de eer om het Leidsche spits af te bijten. De mengelmoes van WK-gangsters tot tweedejaars roeisters legde de eerste 750 meter af met de elfde tijd. Dit leidde ertoe dat zij in de eerste heat daarop een sterke tegenstander zouden treffen. Het Groningse Gyas bleek dan ook net een maatje te groot te zijn voor de lichtblauwe damesch en hier zou deze Amstelcampagne voor hun stranden. Het was goed om te zien hoe deze relatief jonge ploeg zich goed staande wist te houden in dit druk  bezette veld. Gelet op hoeveel aspi’s er langs de kant stonden kunnen we er zeker van zijn dat deze damesch hun voorbeeldfunctie meer dan waar gemaakt hebben.

De mannen opende hun Amstelbeker met een verbluffende vijfde plek op drie luttele seconden van Skoll dat de ranglijst aanvoerde. Het soepelroeiende Njord oogde ontspannen en leek zich weinig zorgen te maken over de Vidraten die hun eerstvolgende directe tegenstander waren. In een gecontroleerde race bleek dat deze ontspanning op zijn plaats was. Onze oude acht kon zich op gaan maken voor de kwartfinales waarin een heuse kraker op het programma stond. Alsof Feyenoord en Ajax elkaar troffen in het bekertoernooi, Alsof Federer en Nadal elkaar moesten trotseren op Wimbledon, zo trof Njord de D.S.R.V. in de kwartfinale. Met Amos Keijser en de bronzen oude vier van afgelopen jaar aan boord beloofde de tegenstand hevig te zijn. In een zinderende race die spannend bleef tot het einde, bleek de ervaring van de scharlaken rode acht toch de doorslag te geven. Een seconde was Njord verwijderd van de halve finale. Desalniettemin was het een race die, alleen al vanuit historisch besef, de boeken in zou kunnen.

Op de zonnige amstel werd gezegevierd door de Amsterdamse studenten. Het was Nereus bij de dames en Skoll bij de mannen. Beide moesten het afleggen tegen de burgerverenigingen in de strijd om de Palm- en Fortunabeker. De tijdscorrectie was ruim in het voordeel van de burgerverenigingen. Het waren  onze Koninklijke vrienden van Het Spaarne die zich de snelste verenigingsacht mogen noemen in het mannenroeien. Bij de dames was het de persoonlijke favoriet van Praeses Ballieux: de E.R.V. “Beatrix”.

L.B.

Ieder jaar speelt er een klein corporaal en Koninklijk roeifeestje zich af aan de Amstel. In een Henley-achtige setting strijden de beste 8+ per verenging boord aan boord om zich te bekronen tot winnaars van de Palm- dan wel Fortunabeker. Onze Koninklijke vrienden van de K.A.R&Z.V. “De Hoop” in samenwerking met de Koninklijke Studenten Roeibond organiseren dit spektakel vanuit de sociëteit van eerstgenoemde.

Voor menig Njordman is dit stulpje aan de Amstel geen onbekend terrein daar zij als enige studenten hier mogen vertoeven tijdens de Heineken Roeivierkamp. Ditmaal zal daarentegen iedereen uitgenodigd zijn om hun vereniging vooruit te schreeuwen. Aangezien wij daar graag geziene gasten zijn ga ik er van uit dat onze heren en damesch achten op een muur van geluid kunnen rekenen als zij over het water stuiven en De Hoop passeren.

In die achten zitten aan de Damesch kant op slag één van onze Wereldkampioenschap helden: Mieke Wilms. Zij zal het flitsende nieuwe Holland pakje veruilen voor het lichtblauwe tricot van de K.S.R.V. Achter haar zullen de ervaren ouderejaars Margot Leeuwenburgh en Femke van Veen de scullriemen verruilen voor één enkele boordriem. Zij zullen zich letterlijk tussen gezelschap van wereldklasse mogen scharen, naast Mej. Wilms heeft de voor Njord debuterende Lisa Bruijnincx ook de nodige WK ervaring. Zij weet als geen ander hoe het voelt om te winnen hopelijk vloeit dat over op haar mededebutanten. De oudste (in roeijaren) daarvan, Fleur Evertsen zal daar achter plaatsnemen. Daar achter zijn de plaatsen gereserveerd voor de Henley-winnares Emma Fox en bijna  wedstrijdsjaars-af Dame  Myrthe Beijnvoort. Op boeg zal een lichte roeister plaats nemen, een succes formule zoals in de holland 8. Flora den Bieman maakt de opstelling af voor onze Damesch.

Bij de mannen zal de ex-sauriër dhr. van der Velden de boot voorslaan. Zijn zuidelijke invloeden zullen allicht het nodige temperament in de boot wat opschroeven, het geen van pas komt op deze korte afstand. Het slagenpaar wordt afgemaakt door dhr. de Haan die in tegenstelling tot de slag het lichtblauw met de paplepel ingegoten kreeg. Huisgenoten Boonstra en van Hees zullen daar achter met brute kracht het ritme door geven aan de rest van de boot. Waar achter dhr. Rutten zijn Minerva 8+ ervaring kan investeren in ons verenigingsroeien. Als het weer meezit zitten daarachter de ontblote schouders van dhr. Seckel. Ook deze boot wordt afgemaakt door het boegenpaar, wederom twee van het lichte soort. Voor dhr. Reinders zal het een verademing zijn eens niet de weegschaal te moeten trotseren terwijl het voor dhr. Katzman een verademing zal zijn dat hij nog heel even geen rekening met de weegschaal hoeft te houden voor hij de switch maakt.

Al met al ligt er wederom een lichtblauwe armada op het water om trots op te zijn als vereniging. Ik raad een ieder ook aan om bij onze vrienden van De Hoop op het terras te komen flaneren en onze acht naar de overwinning te schreeuwen. Opdat wij een klein Leidsch feestje in Amsterdam zullen vieren,

Teken ik,

Met Lichtblauwegroet

Dhr. D.F. (Damien) Kolfoort

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien der K.S.R.V. “Njord”