“Nog een week!” Zo luidde het onderwerp van de informatiemail van de organisatie van de Amstelbeker. Een mail gevuld met maatregelen, mondkapjes, afstand en voorzorg om dan eindelijk weer een wedstrijd tussen de Nederlandse roeiverenigingen door te kunnen laten gaan. Als de weergoden ons gezind zijn, liggen we komende zondag eindelijk weer met lichtblauw gevulde boten aan de start van een wedstrijd. Een zicht dat we lang hebben moeten missen, en waar eenieder met hartstocht naartoe heeft geleefd in die maanden van de intelligente lockdown.

Afgelopen zondag lagen er ook al vier achten op het water. Een oude acht en damesch acht ter voorbereiding op dit weekend, tezamen met een middengroep- en lichte acht om de wedstrijdomstandigheden op het kanaal na te bootsen. De middengroep acht durfde de strijd aan en maakte het nog spannend in de sparsessies, maar zelfs op de kleine afstand liet de oude acht duidelijk zijn overmacht zien. De damesch legden hun focus vooral op de technische aspecten en lieten hun boot via meerdere startjes een aantal keer over het water vliegen.

Naast de mooie halen, was de huidige situatie van ons land afgelopen zondag ook in de boot te zien. Zowel de oude acht als de dames acht waren niet gevuld met de beoogde opstelling. Nog nooit waren zo veel roeiers zo vroeg in het jaar al buiten de boot te vinden door klachten. Als roeier ben je gewend niet te klagen, de uitdaging is juist door de pijn heen te durven gaan, maar dit jaar brengt hele nieuwe uitdagingen met zich mee. Voorzichtig zijn, thuisblijven met klachten. Uit voorzorg, uit bescherming van jouw ploeggenoten. Constant blijven aanpassen, aan een nieuwe opstelling, een nieuwe wedstrijdinvulling en het nieuwe normaal.

Deze zondag zullen zestien roeiers en hun stuurtjes zich inzetten om het hardst over de Amstel heen te vliegen. Er is lang naar de wedstrijd toegeleefd, de roeiers zijn ontzettend fit en popelen om de 750 meter in te gaan. Het afgelopen halfjaar heeft ons geleerd dat  zij die het beste maken van de omstandigheden, zullen zegevieren. Deze kwaliteit hebben onze roeiers de afgelopen maanden onafgebroken laten zien. Ik heb er dan ook vertrouwen in dat de roeiers van de K.S.R.V. dit weekend een heel mooie wedstrijd neer zullen zetten.

Met lichtblauwe groet,

F.F. (Femke) Heddema

f.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

L.B. 05-09-2020

Eenmaal eerder in de geschiedenis van de K.S.R.V. is haar roeiseizoen zo opgebroken. Toen vanwege een invasie uit het oosten, nu een virus uit het verdere oosten. Ongeroerd lag het galgenwater dit jaar te wachten op halen van haar roeiers. Geruisloos en onaangetast stroomde zij langs ons zonder ons te vervoeren naar onze doelen, streeftijden en prestaties. De watertoren en de sluis hebben het aanzicht van bezwete godenzonen & dochters in hun boten lang moeten missen.

Maanden van stilte gingen voorbij. Voor het water dan. De Njordman zit niet stil. Die pioniert, beweegt en gaat voor op. Middels het kilometerklassement is iedereen fit gebleven en door de Jodokio bokaal en de Nereus-Amstel spar heeft men de scherpheid weer gevonden. De Njordman is weer terug waar hij/zij hoort. In de boot, op het water. Klaar om het spits van dit nieuwe seizoen af te bijten. Hoe het zal verlopen? Of de wedstrijden normaal verroeid worden? Niemand die het weet. Maar stug blijven we trainen om de beste te zijn.

Dat harde werken, dat lange trainen, uren in het zadel en op de ergometer in de kleine studentenkamers kunnen morgen dan eindelijk beloond worden voor één zo’n Njordman. Mej. Bruijnincx zal namens de lichtblauwe equipe haar opwachting maken in de nationale SB (U23) dubbelvier op het SB EK in Duitsland. Met haar ploeggenoten mej. Vos (Skoll), Femke Paulis (Salland) en van Westreenen (Willem III) zal zij aan de start liggen van hun eerste heat.

Met laatst genoemde ploeggenoot is al eerder een succesformule bewezen. Het goud in Tokyo was toen de buit voor mej. Bruinincx en van Westreenen tijdens het junioren WK in de dubbel. Nu zij worden aangevuld door nog twee alleskunners in het roeien zijn de verwachtingen hoog gespannen. Het is eindelijk weer dat we uit kunnen kijken naar een mooi toernooi met roeien op het hoogste niveau. Het is dan ook met gepaste trots dat Njord daar wederom wordt vertegenwoordigd. Het zal profcoach Eefting goed doen om een pupil te hebben afgeleverd aan zo’n project, velen zullen zeker volgen.

De gehele vereniging zal morgen ongetwijfeld aan de livestream gekluisterd zitten om het toernooi van begin tot eind te volgen voor onze lichtblauwe powervrouw uit Gouda. Als uw h.t. wedstrijdcommissaris die op zijn vakantie, zijn laatste voorbeschouwing schrijft kan ik u in iedergeval melden dat ondanks het tijdsverschil met Duisburg de wekker hier staat om dit stukje roeispektakel mee te maken. Laat het een voorbode zijn voor de rest van dit seizoen.

Een bron van inspiratie voor de nieuwe aspi’s en een boost voor onze middengroepers. Het gaat een mooi jaar worden dat morgen wordt afgetrapt. Het was mij een waar genoegen en veel succes allen komend jaar!
Met lichtblauwe groet,
h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien
Dhr. D.F. (Damien) Kolfoort

Naar aanleiding van de recente ontwikkelingen omtrent het voorkomen van de verdere verspreiding van het Coronavirus gelden er een aantal aangepaste regels voor het aanwezig zijn op Njord.

Sporten is op Njord weer toegestaan, zowel op het water als binnen. Indien u klaar bent met uw training dient er altijd anderhalve meter afstand te worden gehouden. Zowel voor als na het trainen dient al het gebruikte materieel gedesinfecteerd te worden.

Wegens het naderende einde van de vakantie wijzen wij u graag op het volgende: indien u terugkomt uit een oranje gebied bent u twee weken niet welkom op Njord, ook niet als u geen klachten heeft of een negatieve testuitslag heeft ontvangen. Het bestuur raadt een ieder aan om te allen tijde de richtlijnen van de RIVM te volgen. Wij zullen de ontwikkelingen in de gaten houden en eventuele veranderingen met u communiceren. Mocht u verder nog vragen hebben vernemen wij die uiteraard graag via 071 5760776 of abactis@njord.nl

Naar aanleiding van de recente ontwikkelingen omtrent het voorkomen van de verdere verspreiding van het coronavirus is Njord volledig gesloten. Dit betekent dat elke vorm van samenkomst op Njord niet is toegestaan. Het bestuur raadt een ieder aan om te allen tijde de richtlijnen van de RIVM te volgen. Wij zullen de ontwikkelingen in de gaten houden en eventuele veranderingen met u communiceren.

Door de beperkte aanwezigheid van het bestuur is Njord minder telefonisch bereikbaar. Indien u vragen heeft, kunt u contact opnemen met Willem Ballieux via praeses@njord.nl. Het kan zijn dat u wat langer moet wachten op een antwoord. In geval van nood kunt u contact opnemen via 06-28471256. Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

L.B.

NABESCHOUWING WINTERWEDSTRIJDEN

BLOK 1

Roeiend Nederland is hardhandig uit haar winterslaap gewekt door de woeste winden van Ciara en Dennis. Het seizoen is van start en traditioneel begint dat met de Winter Wedstrijden op de Delftse Schie. Zo ook dit jaar op de lustrum editie van de Winter Wedstrijden. Wat een schitterend lustrum had moeten worden voor onze lichtblauwe kleurgenoten viel in duigen door de harde wind. De zondag zou compleet afgelast moeten worden door de organisatie. Op die noot werden de 45e Winter Wedstrijden de 1^e Winter Wedstrijd.

De pret mocht echter niet gedrukt worden aangezien de eerstejaarsklassementen doorgang vonden en dat heeft roeiend Nederland mogen weten. Onder de grauwe hemel en de striemende wind was de jeugdige spanning duidelijk voelbaar. Wie durft de eerste klap uit te delen in de strijd om het klassement. Met de Dames 8+ van Nereus die de startlijn passeerde was de aftrap officieel gegeven en was het aan onze dames om die trap te beantwoorden met een linkse directe. Dat antwoord kwam er. Alhoewel de Amsterdamse concurrente sterk opende en het aan boord van het lichtblauwe vlaggenschip nog even zoeken was naar het juiste ritme en een goede beentrap gaf een call van coach B. Algie vlak na de kandelaarsbrug de doorslag. Met nog 3km in het verschiet en Nereus to beat ontstond er een collectieve beweging in de Njord8+ die zijn weerga nauwelijks kent zo vroeg in het seizoen. Met stevige ferme halen werd het begin goed gemaakt en werden concurrenten Orca en Laga op afstand gezet. Dit zou een onderonsje worden tussen de Sleutelstad en de Hoofdstad.

In het kielzog van dit veld startte ook de dames 4+. Dit jaar is de Leidse damesselectie in de breedte dusdanig van niveau dat een 8+ niet genoeg was. De 4+ die overigens de afgelopen centrale trainingen de hoogste percentages voeren. Deze dames wisten met een klassiek staaltje Leidse bluf hoge ogen te gooien over het onstuimige water en leken opweg naar de winst.

Beide damesboten schoten met hoge snelheid over de finishlijn. Men durfde te dromen over de winst. Beide boten moesten genoegen nemen met het zilver. De 8+ maakte korte metten met het veld maar moest net door de wat mindere start wist over het hele parcours Nereus net een snellere tijd te klokken. Bij de 4+ was het Euros dat over 5km het neusje voor de Njorddames wist te duwen. De fanatiekelingen van het viertje namen dit hoog op en leken op de kant nauwelijks tevreden over de knappe prestatie. De dames van de 8+ keken naderhand terug op een sterke laatste 3000m. In beide gevallen bood het vechtlust in aanloop naar de rest van het seizoen.

Het eerstejaarsblok werd afgesloten door de lichte dames 4*. Deze race deed naast mijn “Njordhart” ook het hart van de neutrale toeschouwer harder kloppen. In een zinderende achtervolging die volledig in elkaar liep tussen Skoll, Vidar, Okeanos en onze meiden troefde Njord elk van deze drie ploegen volledig af in een tijdsbestek van nog geen twee minuten. Na dat Skoll met gemak opzij gezet door Njord en Okeanos was Vidar het volgende slachtoffer. Na dat de Tilburgers baan moesten maken moest ook Okeanos van de meefietsende kamprechter wijken. Na driemaal te hebben geroepen gaf de Amsterdamse stuur toch ruimbaan. Als een duveltje uit een doosje passeerde de lichtedames ook deze tegenstanders. Een goede klassering zou er zeker wel in zitten op deze manier. Dat bleek! Op de finish bleek dat ook voor hen het zilver was weggelegd. Daarmee zijn alle eerstejaars dames van de vliet tweede geworden in hun klassementen wat een groot compliment verdiend naar de roeisters, stuurtjes en coaches!

Alsof de weergoden begrip hadden voor het eerstejaarsniveau betrok het weer zich langzaam en kleurde de hemel steeds donkerder en waren de omstandigheden elite veld waardig. Dat kwam goed uit de Dames elite skiff ging van start. Het veld bestaande uit drie roeisters waaronder de kroonprinses van de Koninklijke S.R.V. Met een majestueuze start wist zij al gauw het hele veld op afstand te zetten. Maar wie ooit de leugen de wereld heeft verzonnen: “De eerste halen zijn gratis” zal flink verguisd zijn door mej. Bruijnincx. Roeien doe je met je benen maar wanneer de handen dusdanig verkrampt zijn dat er niet meer gedraaid kan worden is het lastig die benen te gebruiken. In een klassieke fly or die race moest mej. Bruijnincx de laatste kilometer trotseren. Een ieder met een hart in z’n ribbenkast kon empathie voor de lijdensweg van de skiffeuse opbrengen. Hoewel zij er zelf allicht liever niet meer aan denkt ziet uw Wedstrijdcommissaris wederom een vierde fictief zilveren plak in het dames elite veld.

Na zoveel zilver zou het toch eens moeten gebeuren. Naast alle wind en regen hing er toch nog iets anders in de lucht. Een blik lag al vier velden lang op de loer maar voor alsnog niemand die de hoogste trede van het podium kon bereiken. Tot dat mej. Leeuwenburgh wist te excelleren in haar skiff. De ervaren MGD roeister mocht volgens de loting als eerste van start in haar veld zette dus zowel als eerste alsmede als snelste een tijd neer. Alleen haar Skadineze belaagster wist nog enigszins in de buurt te komen. Verder was het blik duidelijk voor de Leidsche skiffeuse. Het geen zij zelf even scheen te vergeten nadat ze de uitreiking kortstondig was vergeten. Uiteindelijk kon de praeses het Njord lied toch inzetten en schalde na al die tweede plekken toch het Njord lied door de grote hal van Lijm en Cultuur. In het lichte gevorderde veld kwamen mej Huizing en mej. Slagter uit. Geheel in lijn met de vorige ploegen wist mej. Huizing zeer knap een tweede plaats te veroveren. Door dat zij als eerste startte leek het er lang naar uit te zien dat allicht het tweede blik de juiste kant op zou vallen. Mej Slagter voer na een goede voorbereiding de afgelopen week een zeer degelijke race naar een achtste plaats in dit sterke veld.

BLOK 2

Naarmate de ochtend verstreek werd het weer grimmiger. De eerstejaars mannen werden op de proef gesteld door de omstandigheden een eerstejaars zwaar gaf daar gehoor aan door hard de start over te vliegen. Slagman van Doorn wist een ritme te dicteren dat belovend leek. Hoewel er goede stukken tussen zaten moesten de mannen genoegen nemen met een exacte middenmoot positie. 7 ploegen waren hen te snel af en 7 bleven achter de lichtblauwen. De heren leken ietwat in mineur gestemd. Hoewel er punten zijn gescoord voor het klassement leken de grote mannen hongerig voor een revanche tijdens de volgende krachtmetingen. Hun lichte tegenhangers wisten daarentegen wel wat vrolijker aan de finish te verschijnen. Hoewel een top 10 klassering wel tot de verwachtingen behoort voor de heren, is Njord meestal een diesel in het seizoen. De kalekoppen lokimotief wist door te stomen langs NKIR winnaars Laga en zodoende net naast het podium te grijpen. Tevreden toch kritisch stemden de coaches in met de prestatie. Als deze lijn vastgehouden kan worden Licht er veel moois in het verschiet. Het eerstejaars heren blok werd beklonken door de zwicht viermet. Slagman Greven zwoegde zich met zijn befaamde tongetje uit zijn mond een slag in de rondte om zijn ploeg naar de finish te krijgen. De inzet van de mannen was zichtbaar. Met die werkethiek zullen de resultaten ongetwijfeld volgen.

Na deze eerstejaars 4+ zullen we nog even bij dit boottype blijven. Middengroep Dames zou zich tweemaal in dit blok aan de start melden voor het gevorderde 4+ veld. Aan de ene kant de volledige Njord ploeg en aan de andere kant een Njord/Asopos combi. Aan elkaar gewaagde sparringspartners die krachten zouden bundelen in de elite 8+, ware het niet dat het weer roet in het eten gooien. In de 4+ wist de volledige Njordploeg aan het langste eind te trekken. Stuurman de Gaaij wist zijn dames voorruit te brullen langs de kort mogelijke route, resulterend in een vierde plaats. De Asopos roeisters trachtte samen met onze Dames de Oud-Njord ook zo snel mogelijk die kant op te krijgen. Een zevende plaats moest volstaan. DHr. Katzman besloot het blok voor Njord in het Heren beginner skiffveld. In een sterke race “For Freedom” wist hij een derde plaats te bemachtigen, ondanks het feit dat hij in een niet aerodynamische trainingsboek de schie trotseerde in plaats van de Njord-thermo.

BLOK 3

In het laatste en grimmigste blok (qua weer) was het aan middengroep zwaar, licht en ouderejaarszwaar om de balans op te maken waar onze boordselectie nu staat. Ouderejaarszwaar zou eigenlijk het eliteveld op zondag starten maar konden ternauwernood nog het gevorderde veld starten omdat hun roeiniveau hun aantal blikken is ontstegen. Dit bleek ook in de race. Op een paar luttele seconden ging de winst aan hun neus voorbij. Ontevreden over een knappe tweede plaats begonnen de mannen briesend de boot af te riggeren. Het gat van twee seconden met aartsrivaal laga zal ze nog lang heugen. Echter beloofd het veel goeds dat deze mannen met een niet wonderschone race gemakkelijk meevaren met de top van dit veld In hun navolging kwam middengroepzwaar tot een vijfde plaats voor de heren van de A.B.M. Wabeke-Meeuwisse en een elfde plaats voor ergometervreter dhr. Ruiken en zijn metgezellen in de G. Dutry van Haeften.

Na het zware geweld van deze ploegen was het de beurt aan middengroep licht. Het is al enige tijd stuivertje wisselen om wie zich nu de A-boot mag noemen in deze groep. De beoogde A-boot met twee van de allstars van EJL’18 en transfer aanwinsten van Saurus en Argo moesten door een stroperig ritme hun genoegen nemen met een zevende plaats. De verenigingsgenoten in de M.A. Frenken wisten hier dankbaar gebruik te maken en zichzelf te profileren als de snelste middengroep 4+. Zij namen de laatste fictieve podium plaats mee naar Leiden met een derde plaats in het LHG4+ veld.

Uiteindelijk bleek de aftrap van het seizoen te bevestigen wat we eigenlijk diep van binnen voelde aankomen. Njord presteert goed in elk veld waar we aan mee doen. Met zeven tweede plaatsen, één derde plaats en het blik voor mej. Leeuwenburg hebben we van ons doen laten horen. De eerstejaars zijn de ploegen om in de gaten te houden voor dit seizoen. Waar er bij de heren vechtlust is beter te presteren en bij de Dames trots is ontstaan om te verdedigen  betwijfel ik geen seconde dat Njord net zo haar indruk zal achterlaten op het klassement als de storm deed op deze editie van de Winter Wedstrijden. Mocht de storm aanhouden heeft in iedergeval elk van onze toppers inmiddels zijn/haar wedstrijdscarff in ontvangst mogen nemen.

Met Lichtblauwe groet,

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

dhr. D.F. (Damien) Kolfoort

 

L.B.

Het is zondag, de dag des heren, een rustdag. Zo lijkt de Morsweg verlaten en lijkt alleen de harde gure wind niet akkoord te gaan met de biblische bedoeling van de zondag. Het uitgestorven landschap van het Hollandsch Duin zou echter spoedig worden opgeschrikt door een handjevol dappere lopers en loopsters van onze vereniging. De zondag voor de officiële jaarlijkse Duinloop vond de oefenduinloop plaats. Een alternatief voor menig lid om zijn/haar das te verdienen.

Dat het een oefenduinloop was bleek niet alleen voor de lopers maar ook voor het organiserend comité. De vrijwilligers waren nog nauwelijks op de juiste posities geïnstalleerd om de weg te wijzen of het startsein klonk al. Dit leidde ertoe dat de uiteindelijke winnaar mej. Brinkman een alternatieve route richting het Wassenaarse Duinrel nam. Het pakte minder voordelig uit voor mej. Veldkamp die met rasse schreden de achtervolging op mej. Brinkman had in gezet. Die schreden waren zo ras dat ze uiteindelijk tegen een groot plateau op pilaren aanliep, de pier van Scheveningen geheten. Gelukkig kon daarna een ieder zijn weg naar het amusementspark wel vinden om zodoende de das, banaan en sportdrankje in ontvangst te kunnen nemen. Het zou dhr. Liefers lukken om de dagzege op zijn naam te schrijven.

Zo guur en uitgestorven als het Hollands Duin de dag ervoor was zo zacht was het weer en druk was de startlijn. Maarliefst 172 mensen verschenen aan de start om zich waardig te bewijzen voor die felbegeerde das. Ook zeer geerde gasten van de bestuursgang waren niet te beroerd om traditiegetrouw mee te doen. De dag stond garant voor spektakel en spektakel was er. Er werd fel gestart. Mej. Wolters kwam al snel als snelste van de 10km startlijn af en wist zich soepel door het gevreesde paardenpad te manouvreren. Haar snelle beklimming van de strandopgang zette haar naastte belagers op een flinke achterstand. Echter trad het noodlot voor haar toe in de laatste kilometers van de race. Gefocust op de winst en de blik recht vooruit trof zij hetzelfde lot als mej. Veldkamp door de afslag te missen en een kilometer de verkeerde kant op te rennen. Dankbaar maakte mej. van Driel van Wageningen hier gebruik van. In een post-race interview gaf zij al aan te hebben nagedacht over de raceindeling. Door haar lichte gewicht wist zij dat het paardenpad haar achilleshiel zou zijn en had ze haar krachten daar gespaard. Zo zou de Dieselmotor opgang komen wanneer ze het harde zand van de kustlijn zou betreden en zouden de laatste stukken asfalt de zegemeters moeten worden. Zo ziet u het essentiele belang van een wedstrijdplan zowel in de boot als op het land.

Bij de 12 kilometer was de spanning om te snijden. Al gauw vormde zich een kopgroep bestaande uit de man met de meeste ervaring: dhr. Altorf, de regerend kampioen: dhr. Derks en twee kale koppen: dhr. M. Reinders en Riemersma. Nadat de afstand met de rest van het deelnemende veld voldoenend was moest laatstgenoemde als eerste het kopgroepje lossen. Nadat het zwaarste deel van de loop getrotseerd was en bij de Wassenaarse slag de drankpost werd overgeslagen kon ik als goed razende reporter een glimp opvangen van deze driekoppige stoomtrein met de kampioen op kop, de all-time legend in het midden en de uitdager besloot deze drietrapsraket. Op de fiets waren ze al lastig bij te houden, wetend dat er nog een goede 3km aan asfalt te gaan was. Uiteindelijk kwam het Dhr. Altorf duur te staan en moest hij dan nu definitief  het stokje overgeven aan de jongere generatie. In de laatste kilometer van de Duinloop van 2020 zou het gaan spannen tussen dhr. Derks en dhr. M. Reinders. EJL 2015 en EJL 2020, De ervaring en het talent, meter voor meter, boegballetje voor boegballetje. Direct om die laatste hoek voor atractiepark Duinrel werden de laatste fictieve verzetjes op de ratelende tandwielen gezet. Knarsend, proestend en hijgend was het dhr. Derks die net een stapje eerder z’n gympen over de finish wist te zetten. De titelverdediger opnieuw kampioen. Lachend werd er geconcludeerd dat de wisseltrofee wederom een jaar op zijn nachtkastje mocht staan. Dhr. Altorf kwam daarna binnen en moest deze editie genoegen nemen met het brons maar zal zich ongetwijfeld volgend jaar melden om zich te willen revancheren.

De dag besloot zich op Societeit waar traditioneel de Boerenkool maaltijd werd genuttigd. Dhr. Staalman keek in zijn nopjes toe hoe de jonge studenten zich braaf een minuut stil hielden en van hun smakelijke maaltijd  afbleven terwijl Oud-Njord voorzitter dhr. de Buijzer het woord nam om te vertellen over het belang van de Duinloop, de das, wat deze betekent en zijn dag in dierentuin Blijdorp. Toen de boerenkool op temperatuur was, de winnaars in het zonnetje gezet sprak dhr. Staalman de schrijver van dit stuk aan dat hij nog één enkel ding miste: namelijk de verliezers. Elk jaar moet de langzaamste eerstejaars 8 + voor straf een “papje” leeg drinken. “Gooi er een scheut wijn doorheen en je proeft niets” adviseerde dhr. Staalman de jongens. Helaas voor eerstejaarszwaar zijn zij al intraining dus moesten zij de pap in volledigheid van smaak tot zich nemen. Zodoende besloot zich één van de oudste en meest waardevolle tradities van onze vereniging. Na het diner op sociëteit werd er door een enkeling afgetaaid in café de roebels en werd er geklonken op de vers verworven dassen en strikken, en geproost op de spierpijn van morgen!

Lichtblauwe groet,

Dhr. D.F. (Damien) Kolfoort

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

L.B.

Tweeduizend meter. Een begrip voor iedere roeier (met uitzondering van het Olympisch comité voor de spelen van Los Angeles). Het is een kwelling waar je je als roeier lijdzaam doorheen zeult in de hoop victorieus de finishlijn te trotseren. Doe je dat niet, dan wacht je het verlies. Menig roeier bijt zich jaarlijks hierop stuk onder een zomers zonnetje met ploeggenoten aanboord. Het is dus niet voor niets dat alleen de taaiste roeiers komen boven drijven wanneer de iconische afstand wordt verroeid zonder een meter voorruit te komen. Alleen, vol in de spotlights in een wildkolkende sporthal. De Nederlandse Kampioenschappen Indoor Roeien is een wedstrijd apart.

Het zal u daarom allicht niet verbazen dat het de Leidsche roei(st)ers ook hier van zich hebben laten horen. Meteen in het eerste veld streden de dames club vieren tegen elkaar. Één ploeg was een eerstejaars competitieploegje dat zich op eigen initiatief had aangemeld voor deze bitse strijd en in dit ervaren competitie veld hebben zij zich dapper geweerd.

Vervolgens was het aan de middengroep dames om zich als eerste aan een wedstrijdveld te wagen en ook dit gebeurde met verve. Nadat mej. Beijnvoort haar heat wist te winnen was het aan haar ploeggenote mej. Evertsen, van Leeuwenburgh, de jong en Heddema dit kunstje te evenaren. In de tweede heat sloeg mej. van Leeuwenburgh daar bijna in. Zij wist net als de vorige editie de tweede plaats in het Gevorderde veld voor haar rekening te nemen. Ook mej. de Jong wist een top tien notering in de wacht te slepen in dit veld, waar mede roeister mej. Heddema net de elfde plaats toebedeeld kreeg.

Terwijl het steeds broeieriger op de tribunes begon te worden was het nu de beurt aan de lichte dames om te laten zien wat zij waard zijn. Tweedejaars roeister mej. Lemoine-Fischer kon zich proberen te meten aan gelegenheids-lichtgewicht mej. Roukens. Laatst genoemde snelde op de voorste rij naar een keurige top 10 notering. De ogen van de lichtblauwe aanhang waren vooral gericht op mej. Huizing die zelfverzekerd de leiding opeiste aan het begin van de race. Aan haar vastberaden blik viel geen sprankje pijn af te lezen. Met soepel ogend roeien heeft zij het Njordrecord met 4 seconden aangescherpt. Uiteindelijk moest zij toch het onderspit delven toen haar Leidsche bluf werd gecalled door een Amsterdams tweetal. Het brons moest volstaan voor deze knappe prestatie.

Om nog even onder de felle spots van de sporthallen zuid in het thema “licht” te blijven, was het aan de lichte gevorderde heren om de arena te betreden. Allereerst was er NKIR (en Njord) debutant dhr. Congleton die keurig meedeed in zijn heat. In de tweede heat was het de beurt aan dhr. van Hugten, Walder en Meijer. Laatstgenoemde liep met zijn lichttrui over zijn schouder binnen alsof Anthony Joshua richting Ruiz liep voor de langverwachte revanche partij. Net zoals in het geval van Joshua kwam die er dan ook voor dhr. S. Meijer. De schelle toeter klonk en daarmee was het startsein vergeven. Dhr. van Hugten vertrok snel met dhr. Walder in zijn kielzog. Dhr. Meijer rustig afwachtend in het midden van het veld. Hetzelfde veld dat naarmate de meters op de klok afnamen scheuren van vermoeidheid begon te vertonen. Zoals een goed Schagenaar dat betaamt bleef dhr. S. Meijer koel onder alle druk en behendig manoeuvreerde hij zich langzaam maar zeker een plek omhoog op de ranglijst. Als een duveltje uit een doosje stond hij daar plots op het grote scherm met het nummertje 1 naast zijn naam: de hotseat. In een enorm rappe 6.26.5 schrijft hij daarmee het LHG veld op zijn naam en was voor het eerst sinds enige tijd het Njordlied weer eens te horen galmen in de grote hal daar in Amsterdam-Zuid.

De Praeses had echter maar kort de tijd om zijn voormalig ploeggenot in de armen te vallen en toe te zingen omdat het volgende Njordlied alweer spoedig ingezet zou moeten worden. Het Dames club8 veld was bezet door maarliefst twee Njordploegen. Één meerderejaarsploeg en één dames topC4+ ploeg. Lang leek het er naar uit te zien dat de meerderejaarsdames een NKIR record zouden neerzetten en zodoende het goud mee naar Leiden te nemen. Dit werd met nog 500 meter te gaan echter compleet omgedraaid. De blikken kwamen mee naar Leiden dat dan weer wel. Het waren de eerstejaars dames die met een fenomenale eindsprint het feestje van de club 8 dames had verpest. Zij konden uiteindelijk plaatsnemen op het podium en worden toegezongen door hun uitbundig feestvierende coaches en overige aanwezigen met een lichtblauw hart zoals mej. Eijs.

Terwijl het tussenblok race voor race uitgetrapt werd begon het langzaamaan al rond te zoemen. Het spektakelstuk van de dag wat zich op de NKIR afspeelt. De elite/SB velden en natuurlijk de eerstejaars velden. Zoals een goed organisatie dat betaamt is het: “Dames eerst” ook van pas op de NKIR. Met mej. Wilms en Bruijnincx aan de startlijn was Njord goed vertegenwoordigd. In dit veld waar bij de dames in iedergeval de absolute top meeroeit is het lastig om je te bewijzen. Mej. Wilms deed dit door keurig onder de 7 minuten grens te duiken. Mej. Bruijnincx besloot zelfs het Njordrecord voor haar rekening te nemen. Maarliefst 6 ruime seconden wist zij harder te gaan dan elke Njorddame voor haar ooit is gegaan. Dit leverde haar ook een tweede plaats op in het SB veld.

Bij de heren startte een flinke delegatie van middengroep zwaar. Drie stuks sterk stonden zij samen met dhr Rutten voor de Leidsche trots. Het was aan dhr. Boonstra om in zijn eentje het Heren Elite veld aan te pakken. Dhr. Rutten heeft in ieder geval van zich laten horen. Uw wedstrijdcommissaris zal zich goed heugen hoe hij door een lagaaier aangesproken werd met: “wie is dat dan, wat een gigant!” Dhr. Rutten nam zoals een goed Leidenaar dat betaamt het initiatief en heeft vrijwel de hele race gedomineerd. Terwijl men zag dat de droge, ijle lucht van de sporthal hem op de longen sloeg, wist hij toch de gedoodverfde favoriet van Skoll voor te blijven. Terwijl ondergetekende zijn stem kwijt begon te raken wist deze Skoll roeier net het neusje van zijn digitale boeg nog voor die van dhr. Rutten te leggen. Als er net als bij het wielrennen een prijs voor de meest aanvallende renner van de dag zou zijn zou dhr. Rutten niet met lege handen naar huis hoeven gaan. Wie ook speciale vermelding verdient is dhr. Ruiken die als tweedejaars in dit veld een zeer knappe vijfde plaats besloeg.

Inmiddels was de atmosfeer in de sporthallen-zuid tot een kookpunt gestegen. Dit kon natuurlijk maar één ding betekenen: de eerstejaarsvelden. De Lichte dames beten het spits af. En hoe. Mej. Mackenzie, van der Heide, van Beek en Brinkman wisten in een rappe 7.50.6 wederoom een Njord record te verbreken. Het leverde hen een tweede plaats op in hun veld wat perspectief biedt om de hegemonie van Njord’s lichte dames voort te zetten in het eerstejaarsklassement. De lichte dames waren niet de enige ploeg die in een viertje zich aan zo’n klassement zal wagen. Dit jaar zal ook EJD een vier op het water, of in dit geval op de ergo, leggen. Ook dit ging voortvarend. Wederom een tweede plaats en in deze categorie met 7.40.3 een Njord record!

Nu de viertjes waren gepasseerd konden de achtten hun opwachting maken. Waar Njord het qua dames achten goed doet op het water wil het op de roeimachine nog wel eens wat laten afweten. Dit jaar bleek echter anders. Nog een Njord record sneuvelde! 7.30.5 bleek in dit rappe veld slechts goed genoeg te zijn voor een vijfde plaats. Maar dit doet niets af aan de knappe tijd waarin de eerstejaars dames de toon voor het seizoen mee hebben gezet.

De laatste podium plaats van de dag zou komen van de eerstejaars lichte 8. Met NKIR ervaringsdeskundige dhr. M. Reinders aanboord zou dat ook haast niet kunnen. Zij kwamen als winnaars uit hun heat en konden dus op de hotseat plaatsnemen terwijl de “snelle heat” wel even hun tijd van de troon zou trappen. Toen bleek dat zij toch menig lichte 8 te snel af waren en dat zij zodoende het brons veiliggesteld hadden. Als laatste kwam de eerstejaars zware 8 op het alom bekende eye of the tiger deuntje achter de coulisse vandaan om als laatste Njordploeg de 2000 virtuele meters af te leggen. Zij sloten de dag af met een zevende plaats in de middenmoot. Een goede basis voor het seizoen. Wat ons allen nog zal heugen is het compliment wat Govert Viergever dhr. Barnard maakte door hem de Vikingbroeder van dhr. Broenink te noemen. Als daar ook maar een fractie van waar blijkt te zijn heeft het zware eerstejaars veld nog heel wat te vrezen van deze mannen!

Terwijl Njordrecords ruimschoots uit de lucht leken te vallen en de stembanden van het bestuur minstens zo’n intensieve workout gehad hebben als alle bovengenoemden komt men toch elk jaar tot dezelfde conclusie. Of je er hoop uit put is maar net hoe je het ziet. In ieder geval kan de aanloop naar het seizoen nu pas echt beginnen want ergometers drijven niet.

Met lichtblauwe groet,

Dhr. D.F.  (Damien) Kolfoort

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

L.B.

Geroemd en gevreesd. De Hel zoals men de wedstrijd in de volksmond noemt is een wedstrijd die als geen ander haar naam eer aan doet. Een kleine 10 kilometer oproeien, zes kilometer aan race en vier kilometer die de gelegenheid tot het uitbewegen geeft. Een klein toetje na een voedzame maaltijd, voor de lactaten in de benen dan. Het is daarom ook niet gek dat het verre Groninger Eemkanaal alleen wordt getrotseerd door een handjevol lichtblauwe roei(st)ers. Waar normaliter Njord sterk bezet is in de breedte zal er nu een kleiner groepje de verre tocht afleggen naar het hoge noorden om aldaar de verre tocht van totaal 20km per roeiboot af te leggen.

Het karakteriserende aan de hel is dat er uitsluitend in de kleine nummers gevaren wordt. Te beginnen met huisgenoten dhr. van Hees en Seckel. Dit duo heeft eerder dit seizoen al laten zien grote stappen te hebben gemaakt en dat het uitzicht op de top steeds helderder wordt. Een vierde notering op de Tromp boatraces en een knappe race in het elite veld van de novembervieren moet een goed gevoel geven in aanloop naar deze volgende krachtmeting. In het lichte heren twee zonder veld zal de voor Njord debutant Koen van Brussel samen met zijn oude vereniging aantreden. Gezien deze samenwerking niet voor het eerst plaatsvindt zit in hun veld kans op de knikkers er dik in.

In het Dames skiffveld vertegenwoordigen mej. Leeuwenburgh en mej. Wilms de lichtblauwe trots. Eerstgenoemde heeft met haar reeds gepensioneerde dubbel twee partner laten zien dat zij op de lange afstand scullend goed mee kan komen op de Tromp. Mej. Wilms dingt nog steeds mee om een plek in de Holland 8+ dus voor haar zal alles ook op scherp staan om zo hoog mogelijke ogen te gooien in de aanloop naar het Olympisch kwalificatie toernooi. In het Senioren-B veld is het aan mej. Bruijnincx om haar behaalde titel op de Tromp te prolongeren en zich zo de onbetwiste lange baan kampioen te noemen. In de lichte variant van dat senioren-B veld zullen mej. Slagter en mej. Huizing de strijd met elkaar, maar vooral met de rest van Nederland, aanbinden. Ze hebben bewezen samen al een winstgevende formule te zijn maar individueel bleken ze ook al aan de deur te kloppen van de topposities in hun veld.

Dan na een periode van enige rust zullen de laatste drie mannen hun opwachting mogen maken op het Groninger roeiwater. Dhr. Katzman zal de balken en sterren in combinatie met de Zwaan verdedigen in het heren senioren-B veld. Na een sterke Tromp en goede invalbeurt in een regenboog dubbel vier op de Novembervieren zullen de verwachtingen allicht hoog gespannen zijn. In het lichte heren skiffveld zal dhr. Reinders het vuur aan de schenen werpen van de Nederlandse top skiffeurs. Na een klein boordroeiend uitstapje op de Novembervieren zit hij dus nu weer achter de breinaalden. Als slotstuk zal dhr Congleton, als enige middengroeper, de Hel van het Noorden trotseren. De voormalig Argonaut zal in zijn nieuwe verenigingskleuren de Zwaan trots maken in het lichte heren senioren-b skiff veld.

Hoe het hen uiteindelijk vergaat zult u natuurlijk mee kunnen maken op onze facebook en instagram pagina en naderhand uitgebreid op de site.

Lichtblauwe groet,

h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien

dhr. D.F. (Damien) Kolfoort