L.B.
Tweeduizend meter. Een begrip voor iedere roeier (met uitzondering van het Olympisch comité voor de spelen van Los Angeles). Het is een kwelling waar je je als roeier lijdzaam doorheen zeult in de hoop victorieus de finishlijn te trotseren. Doe je dat niet, dan wacht je het verlies. Menig roeier bijt zich jaarlijks hierop stuk onder een zomers zonnetje met ploeggenoten aanboord. Het is dus niet voor niets dat alleen de taaiste roeiers komen boven drijven wanneer de iconische afstand wordt verroeid zonder een meter voorruit te komen. Alleen, vol in de spotlights in een wildkolkende sporthal. De Nederlandse Kampioenschappen Indoor Roeien is een wedstrijd apart.
Het zal u daarom allicht niet verbazen dat het de Leidsche roei(st)ers ook hier van zich hebben laten horen. Meteen in het eerste veld streden de dames club vieren tegen elkaar. Één ploeg was een eerstejaars competitieploegje dat zich op eigen initiatief had aangemeld voor deze bitse strijd en in dit ervaren competitie veld hebben zij zich dapper geweerd.
Vervolgens was het aan de middengroep dames om zich als eerste aan een wedstrijdveld te wagen en ook dit gebeurde met verve. Nadat mej. Beijnvoort haar heat wist te winnen was het aan haar ploeggenote mej. Evertsen, van Leeuwenburgh, de jong en Heddema dit kunstje te evenaren. In de tweede heat sloeg mej. van Leeuwenburgh daar bijna in. Zij wist net als de vorige editie de tweede plaats in het Gevorderde veld voor haar rekening te nemen. Ook mej. de Jong wist een top tien notering in de wacht te slepen in dit veld, waar mede roeister mej. Heddema net de elfde plaats toebedeeld kreeg.
Terwijl het steeds broeieriger op de tribunes begon te worden was het nu de beurt aan de lichte dames om te laten zien wat zij waard zijn. Tweedejaars roeister mej. Lemoine-Fischer kon zich proberen te meten aan gelegenheids-lichtgewicht mej. Roukens. Laatst genoemde snelde op de voorste rij naar een keurige top 10 notering. De ogen van de lichtblauwe aanhang waren vooral gericht op mej. Huizing die zelfverzekerd de leiding opeiste aan het begin van de race. Aan haar vastberaden blik viel geen sprankje pijn af te lezen. Met soepel ogend roeien heeft zij het Njordrecord met 4 seconden aangescherpt. Uiteindelijk moest zij toch het onderspit delven toen haar Leidsche bluf werd gecalled door een Amsterdams tweetal. Het brons moest volstaan voor deze knappe prestatie.
Om nog even onder de felle spots van de sporthallen zuid in het thema “licht” te blijven, was het aan de lichte gevorderde heren om de arena te betreden. Allereerst was er NKIR (en Njord) debutant dhr. Congleton die keurig meedeed in zijn heat. In de tweede heat was het de beurt aan dhr. van Hugten, Walder en Meijer. Laatstgenoemde liep met zijn lichttrui over zijn schouder binnen alsof Anthony Joshua richting Ruiz liep voor de langverwachte revanche partij. Net zoals in het geval van Joshua kwam die er dan ook voor dhr. S. Meijer. De schelle toeter klonk en daarmee was het startsein vergeven. Dhr. van Hugten vertrok snel met dhr. Walder in zijn kielzog. Dhr. Meijer rustig afwachtend in het midden van het veld. Hetzelfde veld dat naarmate de meters op de klok afnamen scheuren van vermoeidheid begon te vertonen. Zoals een goed Schagenaar dat betaamt bleef dhr. S. Meijer koel onder alle druk en behendig manoeuvreerde hij zich langzaam maar zeker een plek omhoog op de ranglijst. Als een duveltje uit een doosje stond hij daar plots op het grote scherm met het nummertje 1 naast zijn naam: de hotseat. In een enorm rappe 6.26.5 schrijft hij daarmee het LHG veld op zijn naam en was voor het eerst sinds enige tijd het Njordlied weer eens te horen galmen in de grote hal daar in Amsterdam-Zuid.
De Praeses had echter maar kort de tijd om zijn voormalig ploeggenot in de armen te vallen en toe te zingen omdat het volgende Njordlied alweer spoedig ingezet zou moeten worden. Het Dames club8 veld was bezet door maarliefst twee Njordploegen. Één meerderejaarsploeg en één dames topC4+ ploeg. Lang leek het er naar uit te zien dat de meerderejaarsdames een NKIR record zouden neerzetten en zodoende het goud mee naar Leiden te nemen. Dit werd met nog 500 meter te gaan echter compleet omgedraaid. De blikken kwamen mee naar Leiden dat dan weer wel. Het waren de eerstejaars dames die met een fenomenale eindsprint het feestje van de club 8 dames had verpest. Zij konden uiteindelijk plaatsnemen op het podium en worden toegezongen door hun uitbundig feestvierende coaches en overige aanwezigen met een lichtblauw hart zoals mej. Eijs.
Terwijl het tussenblok race voor race uitgetrapt werd begon het langzaamaan al rond te zoemen. Het spektakelstuk van de dag wat zich op de NKIR afspeelt. De elite/SB velden en natuurlijk de eerstejaars velden. Zoals een goed organisatie dat betaamt is het: “Dames eerst” ook van pas op de NKIR. Met mej. Wilms en Bruijnincx aan de startlijn was Njord goed vertegenwoordigd. In dit veld waar bij de dames in iedergeval de absolute top meeroeit is het lastig om je te bewijzen. Mej. Wilms deed dit door keurig onder de 7 minuten grens te duiken. Mej. Bruijnincx besloot zelfs het Njordrecord voor haar rekening te nemen. Maarliefst 6 ruime seconden wist zij harder te gaan dan elke Njorddame voor haar ooit is gegaan. Dit leverde haar ook een tweede plaats op in het SB veld.
Bij de heren startte een flinke delegatie van middengroep zwaar. Drie stuks sterk stonden zij samen met dhr Rutten voor de Leidsche trots. Het was aan dhr. Boonstra om in zijn eentje het Heren Elite veld aan te pakken. Dhr. Rutten heeft in ieder geval van zich laten horen. Uw wedstrijdcommissaris zal zich goed heugen hoe hij door een lagaaier aangesproken werd met: “wie is dat dan, wat een gigant!” Dhr. Rutten nam zoals een goed Leidenaar dat betaamt het initiatief en heeft vrijwel de hele race gedomineerd. Terwijl men zag dat de droge, ijle lucht van de sporthal hem op de longen sloeg, wist hij toch de gedoodverfde favoriet van Skoll voor te blijven. Terwijl ondergetekende zijn stem kwijt begon te raken wist deze Skoll roeier net het neusje van zijn digitale boeg nog voor die van dhr. Rutten te leggen. Als er net als bij het wielrennen een prijs voor de meest aanvallende renner van de dag zou zijn zou dhr. Rutten niet met lege handen naar huis hoeven gaan. Wie ook speciale vermelding verdient is dhr. Ruiken die als tweedejaars in dit veld een zeer knappe vijfde plaats besloeg.
Inmiddels was de atmosfeer in de sporthallen-zuid tot een kookpunt gestegen. Dit kon natuurlijk maar één ding betekenen: de eerstejaarsvelden. De Lichte dames beten het spits af. En hoe. Mej. Mackenzie, van der Heide, van Beek en Brinkman wisten in een rappe 7.50.6 wederoom een Njord record te verbreken. Het leverde hen een tweede plaats op in hun veld wat perspectief biedt om de hegemonie van Njord’s lichte dames voort te zetten in het eerstejaarsklassement. De lichte dames waren niet de enige ploeg die in een viertje zich aan zo’n klassement zal wagen. Dit jaar zal ook EJD een vier op het water, of in dit geval op de ergo, leggen. Ook dit ging voortvarend. Wederom een tweede plaats en in deze categorie met 7.40.3 een Njord record!
Nu de viertjes waren gepasseerd konden de achtten hun opwachting maken. Waar Njord het qua dames achten goed doet op het water wil het op de roeimachine nog wel eens wat laten afweten. Dit jaar bleek echter anders. Nog een Njord record sneuvelde! 7.30.5 bleek in dit rappe veld slechts goed genoeg te zijn voor een vijfde plaats. Maar dit doet niets af aan de knappe tijd waarin de eerstejaars dames de toon voor het seizoen mee hebben gezet.
De laatste podium plaats van de dag zou komen van de eerstejaars lichte 8. Met NKIR ervaringsdeskundige dhr. M. Reinders aanboord zou dat ook haast niet kunnen. Zij kwamen als winnaars uit hun heat en konden dus op de hotseat plaatsnemen terwijl de “snelle heat” wel even hun tijd van de troon zou trappen. Toen bleek dat zij toch menig lichte 8 te snel af waren en dat zij zodoende het brons veiliggesteld hadden. Als laatste kwam de eerstejaars zware 8 op het alom bekende eye of the tiger deuntje achter de coulisse vandaan om als laatste Njordploeg de 2000 virtuele meters af te leggen. Zij sloten de dag af met een zevende plaats in de middenmoot. Een goede basis voor het seizoen. Wat ons allen nog zal heugen is het compliment wat Govert Viergever dhr. Barnard maakte door hem de Vikingbroeder van dhr. Broenink te noemen. Als daar ook maar een fractie van waar blijkt te zijn heeft het zware eerstejaars veld nog heel wat te vrezen van deze mannen!
Terwijl Njordrecords ruimschoots uit de lucht leken te vallen en de stembanden van het bestuur minstens zo’n intensieve workout gehad hebben als alle bovengenoemden komt men toch elk jaar tot dezelfde conclusie. Of je er hoop uit put is maar net hoe je het ziet. In ieder geval kan de aanloop naar het seizoen nu pas echt beginnen want ergometers drijven niet.
Met lichtblauwe groet,
Dhr. D.F. (Damien) Kolfoort
h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien