L.B.
Het is zondag, de dag des heren, een rustdag. Zo lijkt de Morsweg verlaten en lijkt alleen de harde gure wind niet akkoord te gaan met de biblische bedoeling van de zondag. Het uitgestorven landschap van het Hollandsch Duin zou echter spoedig worden opgeschrikt door een handjevol dappere lopers en loopsters van onze vereniging. De zondag voor de officiële jaarlijkse Duinloop vond de oefenduinloop plaats. Een alternatief voor menig lid om zijn/haar das te verdienen.
Dat het een oefenduinloop was bleek niet alleen voor de lopers maar ook voor het organiserend comité. De vrijwilligers waren nog nauwelijks op de juiste posities geïnstalleerd om de weg te wijzen of het startsein klonk al. Dit leidde ertoe dat de uiteindelijke winnaar mej. Brinkman een alternatieve route richting het Wassenaarse Duinrel nam. Het pakte minder voordelig uit voor mej. Veldkamp die met rasse schreden de achtervolging op mej. Brinkman had in gezet. Die schreden waren zo ras dat ze uiteindelijk tegen een groot plateau op pilaren aanliep, de pier van Scheveningen geheten. Gelukkig kon daarna een ieder zijn weg naar het amusementspark wel vinden om zodoende de das, banaan en sportdrankje in ontvangst te kunnen nemen. Het zou dhr. Liefers lukken om de dagzege op zijn naam te schrijven.
Zo guur en uitgestorven als het Hollands Duin de dag ervoor was zo zacht was het weer en druk was de startlijn. Maarliefst 172 mensen verschenen aan de start om zich waardig te bewijzen voor die felbegeerde das. Ook zeer geerde gasten van de bestuursgang waren niet te beroerd om traditiegetrouw mee te doen. De dag stond garant voor spektakel en spektakel was er. Er werd fel gestart. Mej. Wolters kwam al snel als snelste van de 10km startlijn af en wist zich soepel door het gevreesde paardenpad te manouvreren. Haar snelle beklimming van de strandopgang zette haar naastte belagers op een flinke achterstand. Echter trad het noodlot voor haar toe in de laatste kilometers van de race. Gefocust op de winst en de blik recht vooruit trof zij hetzelfde lot als mej. Veldkamp door de afslag te missen en een kilometer de verkeerde kant op te rennen. Dankbaar maakte mej. van Driel van Wageningen hier gebruik van. In een post-race interview gaf zij al aan te hebben nagedacht over de raceindeling. Door haar lichte gewicht wist zij dat het paardenpad haar achilleshiel zou zijn en had ze haar krachten daar gespaard. Zo zou de Dieselmotor opgang komen wanneer ze het harde zand van de kustlijn zou betreden en zouden de laatste stukken asfalt de zegemeters moeten worden. Zo ziet u het essentiele belang van een wedstrijdplan zowel in de boot als op het land.
Bij de 12 kilometer was de spanning om te snijden. Al gauw vormde zich een kopgroep bestaande uit de man met de meeste ervaring: dhr. Altorf, de regerend kampioen: dhr. Derks en twee kale koppen: dhr. M. Reinders en Riemersma. Nadat de afstand met de rest van het deelnemende veld voldoenend was moest laatstgenoemde als eerste het kopgroepje lossen. Nadat het zwaarste deel van de loop getrotseerd was en bij de Wassenaarse slag de drankpost werd overgeslagen kon ik als goed razende reporter een glimp opvangen van deze driekoppige stoomtrein met de kampioen op kop, de all-time legend in het midden en de uitdager besloot deze drietrapsraket. Op de fiets waren ze al lastig bij te houden, wetend dat er nog een goede 3km aan asfalt te gaan was. Uiteindelijk kwam het Dhr. Altorf duur te staan en moest hij dan nu definitief het stokje overgeven aan de jongere generatie. In de laatste kilometer van de Duinloop van 2020 zou het gaan spannen tussen dhr. Derks en dhr. M. Reinders. EJL 2015 en EJL 2020, De ervaring en het talent, meter voor meter, boegballetje voor boegballetje. Direct om die laatste hoek voor atractiepark Duinrel werden de laatste fictieve verzetjes op de ratelende tandwielen gezet. Knarsend, proestend en hijgend was het dhr. Derks die net een stapje eerder z’n gympen over de finish wist te zetten. De titelverdediger opnieuw kampioen. Lachend werd er geconcludeerd dat de wisseltrofee wederom een jaar op zijn nachtkastje mocht staan. Dhr. Altorf kwam daarna binnen en moest deze editie genoegen nemen met het brons maar zal zich ongetwijfeld volgend jaar melden om zich te willen revancheren.
De dag besloot zich op Societeit waar traditioneel de Boerenkool maaltijd werd genuttigd. Dhr. Staalman keek in zijn nopjes toe hoe de jonge studenten zich braaf een minuut stil hielden en van hun smakelijke maaltijd afbleven terwijl Oud-Njord voorzitter dhr. de Buijzer het woord nam om te vertellen over het belang van de Duinloop, de das, wat deze betekent en zijn dag in dierentuin Blijdorp. Toen de boerenkool op temperatuur was, de winnaars in het zonnetje gezet sprak dhr. Staalman de schrijver van dit stuk aan dat hij nog één enkel ding miste: namelijk de verliezers. Elk jaar moet de langzaamste eerstejaars 8 + voor straf een “papje” leeg drinken. “Gooi er een scheut wijn doorheen en je proeft niets” adviseerde dhr. Staalman de jongens. Helaas voor eerstejaarszwaar zijn zij al intraining dus moesten zij de pap in volledigheid van smaak tot zich nemen. Zodoende besloot zich één van de oudste en meest waardevolle tradities van onze vereniging. Na het diner op sociëteit werd er door een enkeling afgetaaid in café de roebels en werd er geklonken op de vers verworven dassen en strikken, en geproost op de spierpijn van morgen!
Lichtblauwe groet,
Dhr. D.F. (Damien) Kolfoort
h.t. Commissaris voor het Wedstrijdroeien