Afgelopen zondag had alle ingrediënten voor een mooie wedstrijd. De beste achten, een prachtig decor in hartje Amsterdam en een enthousiast publiek vanuit heel Nederland dat zich verzamelde op de sociëteit van De Hoop. De 9e plek voor de damesacht en een 3e plek voor de mannenacht tijdens de time-trail bood genoeg perspectief voor het knock-out gedeelte van de wedstrijd.
Het toeval wil dat van alle verenigingen uit het hele land, beide achten onze paarse buren uit Leiderdorp lootten voor een treffen in de achtste finales. Allereerst was de vrouwenacht aan de beurt. De achten bleken aan elkaar gewaagd te zijn, wat resulteerde in een spannende race. Dusdanig spannend zelfs dat de lokale pleziervaart op de Amstel besloot dat ze deze race wel nog een keer zouden willen aanschouwen. Een sloep werd pontificaal in de wedstrijdbaan van Njord geparkeerd, waardoor verder roeien niet meer mogelijk was. De wedstrijdleiding zag gelukkig in dat dit geen eerlijke gang van zaken was, en de wedstrijd mocht opnieuw verroeid worden. De ploegen bleken wederom aan elkaar gewaagd, en na een uitputtende 750 meter was Njord toch de snelste. De mannenacht had minder problemen met de paarse buren. Na 500 meter was de voorsprong dusdanig groot dat men de benen kon sparen voor de komende ronde.
Gaandeweg vallen de zwakste ploegen af en gaat het niveau van de wedstrijden omhoog. Zo lootte de vrouwenacht Nereus als tegenstander. Njord weerde zich kranig, maar de bootlading aan Olympische ervaring van Nereus bleek op de eindstreep toch te snel. Olympische ervaring, dat had de Skøll acht waartegen de mannen van Njord het op moest nemen, ook volop. Maar waar de Njordacht in een strak ritme over de Amstel voer, viel de skøllacht uiteen in individuele vedettes. Op de finishlijn was er zelfs sprake van licht tussen de boten.
Dit brengt ons bij de halve finale. De avond voor de Amstelbeker was het bestuur traditiegetrouw aanwezig op het Amstelbekerdiner. Tijdens dit diner mogen de praesides van de startende roeiverenigingen op volgorde van anciënniteit vertellen waarom zijn of haar vereniging de Amstelbeker gaat winnen. De avond werd aan elkaar gepraat door een Nereïd die in duidelijke bewoordingen aangaf in Njord geen serieuze tegenstander te zien. Dit was echter niet te merken tijdens de halve finale. 400 meter lang werd er in een moordend tempo om elke meter voorsprong gestreden. Toen Nereus net het puntje ervoor leek te duwen, sloeg het noodlot toe voor de Amsterdammers. Nota bene op hun thuiswater werd de Nereusacht verrast door de golfjes die veroorzaakt werden door de eerdergenoemde pleziervaart. Met een gewelddadige snoek inclusief gebroken drukstang waren de Amsterdammers gezien, en kon Njord de wedstrijd rustig uitvaren. U kunt zich de grijns van de praeses vast wel inbeelden toen het bestuur van de A.S.R. Nereus langskwam voor de overwinningsfelicitaties.
Toen kwam de finale tegen Triton. Op basis van wat scorebordjournalistiek was het vanaf het begin af aan al duidelijk dat geen van beide ploegen makkelijk met de winst ervandoor zou gaan. Vanuit de start joeg dhr. Broenink in een moordend tempo de Heimdall over de Amstel. Na 300 meter werden, na het bericht van de commentator dat Njord toch echt een puntje voorlag, de eerste kledingstukken al voorzichtig uitgetrokken om het water te betreden. Helaas moest Njord op 750 meter toch haar meerdere erkennen in de acht van Triton. Niettemin een fantastische race, die het beste resultaat ooit opleverde voor Njord bij de palmbeker. Een resultaat wat goede hoop biedt voor het aankomende seizoen. Om te spreken met de eerste woorden die Dhr. Tas sprak na de finale: ‘Volgend jaar is ie van ons’.