Even leek het erop dat de duinloop van 2022 weer het zoveelste quarantaine-evenement ging worden: in paartjes van twee van 9 uur ´s ochtends tot vijf uur ´s avonds achter elkaar wegstarten. Voor niemand echt leuk, maar het laat wel zien hoe belangrijk de Duinloop is: hij moet en zal doorgaan. Een vermoeiende tocht over de duinen om een das te mogen dragen is misschien voor een buitenstaander een bijzonder concept, voor Njord is het juist een evenement wat de Njord-spirit perfect belichaamt. Gelukkig gaf Mark net op tijd het groene licht voor interne sportevenementen, wat betekende dat de duinloop in volle glorie door kon gaan!
Op de zondag stonden om stipt een uur een kleine 150 lopers klaar om de tocht af te leggen. Ondanks de kou hing er een gezellige sfeer, met veel ontmoetingen van lichtingsgenoten die elkaar al sinds het ingaan van de lockdown niet meer gesproken hadden. Om iets over één was het echter, na wat bemoedigende woorden van de Praeses toch echt tijd om te starten. De voorhoede, na één kilometer gevormd, bestond hoofdzakelijk uit oudgedienden die meenden aanspraak te kunnen maken op de Duinloopbeker, en sjaarzen die vol goede moed het onbekende tegemoet gingen. De rest van de route zou namelijk niet zo makkelijk vergaan als het fietspad bij de start. Onderweg treft men nog het beruchte paardenpad, het winderige strand en de quaestor die halverwege de moed bij de lopers er in probeerde te houden met een bekertje ‘quaestorwater’.
Het mooie aan de winnaars van deze editie is dat ze beiden de volledige breedte van Njord laten zien. De eerste man die over de finish kwam was dhr. Lankhorst. Als veteraan van Njord en de Duinloop stemde hij er voor de start mee in om de Duinloopbeker ten toon te stellen op een traytje chocomel, om te laten zien wat de rest van Njord ‘weer een jaartje zou moeten missen.’ En inderdaad, na 43:55 lopen kon dhr. Lankhorst de beker in zijn sporttas stoppen voor wederom een jaar op het nachtkastje. Hoe anders was dit bij de vrouwen. Mej. Demyttenaere kwam als eerstejaarscompetitieroeier als winnaar over de streep, nog amper realiserend wat ze gepresteerd had. In een tijd van 57:07 gaf ze naast alle vrouwen ook het merendeel van de mannen veruit het nakijken. Van beiden een knappe prestatie!
Een andere prestatie die vermeld dient te worden is die van dhr. Altorf, oorspronkelijk uit de lichte acht van ’93 en bekend gezicht op de Duinloop. Met een vijfde plek liet hij zien dat met een goede competitieve instelling op elke leeftijd een indrukwekkende prestatie kan worden neergezet op de Duinloop. Dan is er nog de traditionele strijd tussen eerstejaars licht en eerstejaars zwaar. Laten we zeggen dat eerstejaars zwaar van geluk kan spreken dat er dit jaar geen Duinloopdiner inclusief bijbehorende tjak kan plaatvinden.
Op de maandag werd er wederom hard gestreden. Helaas werd de tocht nog zwaarder gemaakt door een verkeerd gepositioneerde vrijwilliger in het laatste gedeelte van de route, wat er voor zorgde dat de lopers vanuit alle kanten binnen kwamen stromen. Des te knapper zijn de tijden van dhr. Kolfoort en mej. Höppener, die met een respectievelijke tijd van 46:11 en 1:01:00 de snelste lopers van de dag waren. Ook de bestuursgang van Minerva was traditiegetrouw van de partij. Mej. Plaisier, mej. Molkenboer en dhr. Hehenkamp kwamen in een zeer respectabele tijd over de finish.
Normaliter zou de Duinloopdelegatie op maandagavond een welverdiend diner nuttigen op de tent en de winnaars hun welverdiende beker uitreiken. Dit was met de huidige maatregelen nog niet mogelijk, desondanks gaf deze Duinloop een goed voorproefje voor de geweldige evenementen die ons het aankomende jaar nog te wachten staan.