Nabeschouwing Banyoles
“Kan iemand het hek opendoen?”, een korte sneeuwbui, een bijzondere mix van ingrediënten bij de toereikende maaltijden en bulderende hertengeluiden tekenen afgelopen week. De trainingsweek in Banyoles begon met stroef weer. De voorspellingen waren al niet zo best maar toen we met sneeuw het water opgingen zat de sfeer er matig in. Was dit nou echt de reden waarvoor we naar Spanje zijn gekomen?
Gelukkig was het echt slechte weer snel voorbij. Waar er de tweede dag nog wel een harde wind was, is het vanaf de derde dag (woensdag) een vrijwel spiegelglad meer geweest, met veel zon en een aangename temperatuur. Het gure Nederland was snel vergeten, en het roeien werd door de fijne omstandigheden een stuk bevredigender. Met een groep van totaal 46 roeiers, stuurlieden en coaches zijn we uiteindelijk afgereisd naar Banyoles, om daar een week lang te focussen op roeien, roeien en nog meer roeien.
Met de profcoaches erbij waren er met de roeiers 8 coaches meegegaan om de roeiers zo goed mogelijk te begeleiden. Deze fanatieke coaches, die ook wel een vakantie konden gebruiken, hebben door weer en wind en gemaakte en kapotte coachbootjes benzine opgeslurpt en het niveau van de roeiers naar een hoger niveau getild. Zo heeft Lisa Bruijnincx met de spar op zaterdag haar concurrenten het heel moeilijk gemaakt, maar heeft ook de middengroep zwaar vier-zonder het erg goed gedaan in de spar tegen Okeanos. Daarnaast zijn nieuwe combinaties uit de kast gehaald, met als kers op de taart een aantal fuiftrainingen op de zaterdagmiddag – waar de blikkenmores voor één keer werden geschonden. Het was uiteindelijk een week lang zo een twee keer per dag roeien, met dan als afsluiter de spar tegen Okeanos. De coaches konden afwisselend op de coachboten, gezien we slechts van twee van de coachboten gebruik konden maken. De trainingen waren daarbij afwisselend ED en AT, maar vanwege de lengte van het meer (twee kilometer) en de beschikbaarheid van de shifts werden echt lange afstanden vrij moeilijk.
Naast al het geroei was er veel aandacht voor het individu. Gezien we toch een week lang met elkaar waren en de omgeving ook prettig was, was er genoeg tijd om wat dieper in te gaan op de individuele voortgang en omstandigheden. Dit betekende veel videobesprekingen en persoonlijke gesprekjes. Er komt soms veel bij het roeien kijken, zeker als je elke dag met elkaar in de boot zit. Dit bleek ook deze week weer – maar wat roeien zo mooi maakt is dat je het uiteindelijk wel samen moet doen. ’s Avonds was het tijd voor kaartspellen en Regenwormen, maar ’s ochtends stond iedereen weer klaar om het water op te gaan. Aan het eind van de week is (naar mijn weet) iedereen met een lach op zijn of haar gezicht de boot in- en uitgestapt, en dat was mooi om te zien.
Waar vooraf de verwachtingen gemengd waren, mede door het kostenplaatje, kan ik spreken van een naar mijn idee zeer geslaagd trainingskamp. Het heeft de wedstrijdsectie goed gedaan om even uit de sleur te zijn, wat vitamine D op te doen en te kunnen genieten van 3 goed voorbereide maaltijden per dag, en dat altijd samen met elkaar. Mijn dank is groot aan Oud Njord en Topsport Leiden die met hun bijdragen dit kamp ook mogelijk gemaakt hebben, zonder deze partijen zouden met name de kosten voor het botentransport erg hoog oplopen. Uitkijkend op een prachtig seizoen, teken ik lichtelijk verbrand en terugkijkend op een mooie week.
R.M. Berger
