De laatste week van februari werd door de roeiers van de Scullgroep en Middengroep Dames doorgebracht in Sevilla. Na een lange reis, waarop dhr. Rutten kennis maakte met het humorgebrek van vliegveldbeveiligers, arriveerden de Njordroeiers in het hostel. Hier maakten zij het zich gemakkelijk tussen de voetbaltalentjes van de Spanish Soccer Academy en francofone herrieschoppertjes. Na een eerste nacht op Spaanse matrasjes met bedservetjes was het tijd om de wandeling te maken naar de club waar Njord te gast was.
Daar hadden ze het getroffen met het weer. Zowel op de rivier als op het terras van de Club Nautico werd er flink genoten van de Spaanse zon. Naast de nodige cafés con leche en tostada’s met jamon, werd er natuurlijk veel getraind.
Langs de kades van Sevilla werden de baantjes getrokken tussen de baai, waar het goed schildpadjes spotten was, en de Club Nautico. Op de baan was het nooit saai.
De kajaks, die het liefst in zwermen op pad gaan, schoten links en rechts voorbij. Ook andere watergebruikers hielden de roeiers alert. Die varieerden van Ierse wereldkampioenen tot kleine kinderen in hun optimistjes. Die laatsten zullen snikkend hun ouders hebben verteld over de bakboordriemen van de Dames Vier.
De echte confrontatie was natuurlijk de CT. Op zaterdag stond drie keer twee kilometer op het programma. In de aanloop naar deze training werden de voorafgaande dagen goed benut om technische stappen en een flink aantal kilometers te maken. Met uitgebreide videoanalyses bij de lunch en koolhydraatrijke snacks aan boord kwam het met die technische verbetering en kilometers wel goed. Woensdag stonden de eerste harde halen op het programma. Met het oog op het kortebaanseizoen was dit geen onnodige oefening. Net als de roeiers moest het hoge ritme even ontdooien na een lange Leidse winter.
Op donderdag verkenden roeiers, coaches en meegereisde bestuursleden de stad. Sevilla bleek een erg charmante locatie om op trainingskamp te gaan. In de dichtbebouwde oude stad was het gemakkelijk verdwalen tussen huizen in typische Mudejarstijl en aanlokkelijke terrasjes. Langs de oevers van de Guadalquivir was het heerlijk slenteren. ’s Avonds liet de Njorddelegatie het lopend buffet voor wat het was. In plaats van pasta met tomatensaus deden zij zich tegoed aan smakelijke tapas. Dhr. Van Gerwen werd bij het eten nog het object (of slachtoffer?) van een serenade, uitgelokt door mej. Doeven. Met “For Bas” was het hek van de dam. Achteraf was er nog ruimte voor ijs, getrakteerd door profcoach dhr. Eefting, die de volgende dag jarig was.
Dat hij jarig was heeft hij geweten. De volgende ochtend was de coachcatamaran gehuld in slingers en ballonnen. Die ballonnen maakten het filmen wel lastig. Er zijn die vrijdag weinig roeibeelden geschoten. De volgende dag bleek er een lokale wedstrijd gepland te staan op de wedstrijdbaan. Daarom maakte iedereen zich op voor de CT, die op “eigen water” gevaren moest worden. Een mooi parcours, van Belgisch cruiseschip, langs een replica van de “Santa Maria” door naar de finish waar het bestuur al klaarzat.
In alle vroegte lagen de Njordroeiers klaar aan de start. Dhr. Eefting klokte de start vanaf de coachboot, inmiddels zonder ballonnen. Mej. Van Staalduinen en mej. Gutker de Geus hadden met churros en een cappuccino hun plaats bij de finish opgezocht. Mej. Wesdorp lag bij de brug halverwege klaar om de ploegen in goede banen te leiden. Vervolgens werd er gestart. Drie keer legde iedereen de twee kilometer af. Ondanks het startverschil waren de dames van het bestuur getuige van het nodige boord-aan-boord spektakel.
Hoewel het kortebaanroeien even wennen was, is er goed geroeid. Mej. Wesdorp vergeleek de eerste 2k’s van het seizoen met de eerste pannenkoeken uit de pan. “Het zijn vaak niet degenen die het beste gaan, maar het is wel goed dat ze er zijn, want daarna gaat het alleen maar beter.” Na de CT kon er nog even uitgeroeid worden, waarbij mej. Höppener de Spaanse kids liet zien dat je helemaal geen kano nodig hebt om met één riem te peddelen. In de J.M. Jansen ging dat namelijk prima. Na een laatste nabespreking tussen de Sevillaanse gezinnen konden de boten weer op de wagen, en de Leidenaren terug naar Leiden.
Geschreven door gastauteur, tevens winnaar van de CT op de Guadalquivir, dhr. T.T. (Tygo) Rompa.
Het trainingskamp naar Sevilla is mede mogelijk gemaakt door de steun van Stichting Topsport Leiden.